મારી આંખે કંકુના સૂરજ આથમ્યા… ….કેવલાદેવ પક્ષી અભયારણ્ય ૨૦૨૫
રહે આ દુનિયામાં મારી સાથે.
હું તને હાથ પકડીને ખેંચી લાવ્યો છું અહીં.
ત્યાં તારી પાસે તારી પોતાની એક દુનિયા હતી જ,
છતાં તુંય દોરવાઈ આવી મારી સાથે આ દુનિયામાં
મારા પર ભરોસો રાખીને
નવી દુનિયા બનાવવા માટે.
આપણી દુનિયા બનાવવા માટે.
આ દુનિયામાં સ્વર્ગ હશે એવું મેં કહ્યું નહોતું.
રૌરવ નર્ક પણ છે જ અહીં.
ક્યાં નથી?
આ દુનિયા સંપૂર્ણ નથી.
અહીં તકલીફો છે. અપમાનો અને તિરસ્કારો અને
પીડાઓ – શું શું નથી અહીં?
તારી દુનિયા કદાચ વધારે સરળ હતી,
રસ્તા ઓછા ઉબડખાબડ હતા અને
વળવળાંક ને ચઢાવઉતાર પણ આનાથી ઓછા જ હતા.
મારી એકલાની દુનિયા પણ ઠીકઠાક જ હતી.
હુંય ખુશ જ હતો એમાં.
પણ તોય હું તને હાથ ખેંચીને લઈ આવ્યો આ દુનિયામાં.
તું પણ ખેંચાઈ આવી. હવે ફરિયાદ શાની?
ઈંટ ઉપર ઈંટ આપણે બંનેએ મળીને જ ગોઠવી છે.
આપણે સાથે મળીને આકાશ વણ્યાં છે અને આપણે બંનેએ
સામે ચાલીને હાથેપગે સ્વયં ખીલાઓ ઠોકી
વેદનાઓ પણ વલૂરી છે.
હવે ફરિયાદ શાની?
અધૂરી છે?
ક્ષતિયુક્ત છે?
જે હોય તે… છે તો છે…
આ આપણી દુનિયા છે.
તારી જે હતી કે મારી જે હતી એ દુનિયામાં બધું હતું, આપણે નહોતાં.
અહી ઘણું બધું નથી, પણ આપણે છીએ.
રહે આ દુનિયામાં મારી સાથે
કાયમ માટે.
વિવેક મનહર ટેલર
(૧૨-૧૧-૨૦૨૪)
ઠસ્સો… ….Bay-backed shrike, કેવલાદેવ પક્ષી અભયારણ્ય, ભરતપુર, ફેબ્રુઆરી ૨૦૨૫
*
