પછી એક દિવસ મેં
ગૂગલ અર્થ પર ઝૂમ આઉટ કરીને જોયું
ત્યારે
અમારી મૈત્રીનું માનચિત્ર સ્પષ્ટ દેખાયું.
નજર પહોંચે ત્યાં સુધી દૂર દૂર ચારેતરફ
‘હું’નો મહાસાગર
અને
વચ્ચે વચ્ચે થોડા ઘણા
‘આપણે’ના ટાપુઓ.
જરાતરા
વાંધો
કે
વાંકું
પડતામાં જ
બધાં જ કપડાં ફગાવી દઈને
આપણે ‘આપણે’ના ટાપુ પરથી ઝંપલાવી દઈએ છીએ
‘હું’ના અસીમ અફાટ અપાર મહાસાગરમાં.
ને પછી મહામહેનતે લાખ કોશિશો બાદ પહોંચી શકાય છે
ફરીથી કોઈ એક ટાપુ પર,
જ્યાં પગ મૂકતાવેંત સ્વર્ગની પ્રતીતિ થાય..
ટાપુ પર હોઈએ ત્યાં સુધી તો એમ જ લાગે
કે
સંસારમાં આ સંબંધથી ચડિયાતું સુખ અવર કોઈ છે જ નહીં.
ને દરિયો તો એટલો ખારો ઉસ કે…
ગૂગલ અર્થએ એય ગણી બતાવ્યું
કે દરિયા સામે ટાપુના પર્સન્ટેજ તો નહિવત્ જ ગણાય…

આના કરતાં તો નાનાં હતાં ત્યારે સારું હતું.
નાનાં હતાં ત્યારે કપડાં ફગાવી દેવાનો અર્થ પણ અલગ હતો
અને મૈત્રીનું માનચિત્ર પણ આનાથી ઊલટું હતું.

– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૩-૦૮-૨૦૨૪)