ચારમિનાર, હૈદરાબાદ, ઑક્ટોબર ૨૦૨૩
તમે વેળાસર ટહુક્યાં નહીં, હે સહેલીજી! વેળાસર દીધી ન હાંક,
મને આભ ન જડે તો હવે તમારો વાંક.
વરસોથી એમ તમે વહ્યે રાખ્યું છે
જાણે કાંઠાથી લેવા ન દેવા,
ઓચિંતું છલકીને ભીંજવો જો એક દી‘
તો કાંઠાને કેમ પડે હેવા?
વળી સંકોરી જાત થાવ વહેતાં તમે, થઈ અજાણ લઈ એવો વળાંક;
તો તો નીકળેને આપનો જ વાંક, હે સહેલીજી!
વેળાસર દીધી ન હાંક.
વાયરા કનેથી કહો, શીખ્યાં ન કેમ
સદા સાથે રહેવાનો મહાવરો?
વહેતો રહે કે પડી જાય યા ફૂંકાય તોય
મેલે ન આવરો ને જાવરો;
તમે મરજીથી આવો ને મરજીથી ગાયબ તો જીવતરના કેમ માંડું આંક?
બીજા કોઈનો શું કાઢવાનો વાંક, હે સહેલીજી!
વેળાસર દીધી ન હાંક.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૦-૧૯/૦૩/૨૦૨૩)
ચાર મિનાર, હૈદરાબાદ, ઑક્ટોબર ૨૦૨૩
કર્ણપ્રિય, સહજ,સુંદર ગીત…
આભાર, જિજ્ઞા વોરા…
Sunder geet…
@રચના:
આભાર
અદ્ભૂત સરળ સચોટ શબ્દરચના – મીઠા/મીઠું પ્રેમનું ગીત
@રસેન્દ્ર અધ્વર્યુ:
ખૂબ ખૂબ આભાર
સુંદર અભિવ્યક્તિ 👌🏻👌🏻
@ભાવના આચાર્ય દેસાઈ ‘ભાવુ’ :
આભાર
‘મેલે ના આવરો ને જાવરો,,ઉ.ગુજરાતની મીઠી લોકબોલી…. સરસ ગીત…..
@તનુ પટેલ
ખૂબ ખૂબ આભાર
ખૂબ સરસ રચના કવિ શ્રી 🙏
અંતરનો ભાવ શબ્દે શબ્દે રેલાય રહ્યો છે.
“તમે મરજીથી આવો ને મરજીથી ગાયબ તો જીવતરના કેમ માંડું આંક.”
વાહ 👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻
ખૂબ ખૂબ આભાર આ મજાના પ્રતિભાવ બદલ, મીતાબેન…