(ચાલ ને ભેરુ ! નહાવાને, વરસાદની મોસમ છે…. …સ્વયમ્, 2005)
*
દોસ્તનો ફોન આવ્યો:
“અરે !
પહેલો વરસાદ પડ્યો.
કંઈ લખ્યું કે નહીં ?”
– શું કહું ?
શી રીતે
લખી શકાય
ભીના કાગળ પર ?!
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૨-૦૬-૨૦૧૦)
(સ્વયમ્ અને વૈશાલી…. ….કારવાર, કર્ણાટક, નવેમ્બર-૨૦૦૮)
*
ભલે ને આયો ઉનાળો, મમ્મી ! ભલે ને આયો ઉનાળો..
મમ્મી, તું તો આખ્ખા વર્લ્ડનું
બેસ્ટમ્બેસ્ટ છે એ.સી.;
તારા વહાલના કૂલિંગ સામે
બધ્ધા એ.સી. દેશી,
તું અડકે ને અળાઈ ભાગે, પાવડર તો કાંટાળો.
તરબૂચ, શરબત, આઇસક્રીમ, શાવર
તું કેટલું લઈ આવે !
ગરમીની સામે લડવાનું
તને તો જબરું ફાવે.
શિયાળે હૂંફાળી તું ને ઉનાળે શિયાળો.
મમ્મી, તું તડકો વેઠે
પણ મને તો આપે છાંયો,
તારી ઠંડી હૂંફ જોઈને
સૂરજ પણ શરમાયો.
મમ્મી ! તું ઘરમાં ઊગેલો પીળોછમ્મ ગરમાળો !
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૮-૦૫-૨૦૧૦)
*
*
આંખોના પાદરથી નીકળી ગયું તે હવે પાછું ફરશે ન કદી ચોમાસું,
છપ્પનિયો તારા જવાનો એવો ગોઝારો, દૂર દૂર દૂર નથી એક આંસુ.
પાતાળે ગરકી ગયેલ દેડકાંઓ કદી
બ્હાર આવી કરશે ન ડ્રાંઉં ડ્રાંઉં;
તળની તિરાડોમાં ખાલીપો લઈ લઈને
હું ને હું આમતેમ સુસવાઉં,
વર્તારા સારા હતા પણ ટિટોડીથી ઈંડું એક રહી ગ્યું છે ત્રાંસું.
આંખોના પાદરથી નીકળી ગયું તે હવે પાછું ફરશે ન કદી ચોમાસું,
કાગળની હોડી હું લઈને ક્યાં જાઉં
ને રણના દરિયામાં કેમ નાંખું ?
શ્વાસના નેવેથી હવે ચૂવેય શું, વ્હાલમ ?
કાણાં ભલેને બે’ક રાખું ?
ગોરંભો શબ્દનોય ગયો તણાઈ નકર ગીત લખી નાંખ્યું હોત ધાંસુ.
આંખોના પાદરથી નીકળી ગયું તે હવે પાછું ફરશે ન કદી ચોમાસું,
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૧-૦૭-૨૦૦૬/૧૦-૦૪-૨૦૧૦)
*
(ટિટોડી… ….લોથલ, ઓક્ટો-૦૯)
(Red-wattled Lapwing ~ Vanellus indicus)
વહાલા મિત્રો,
મારી કેટલીક મનપસંદ ગઝલો આજે ફરી એકવાર આપ સહુ માટે… ઇચ્છાનું ખરું મૂલ્યાંકન એ અધૂરી હોય ત્યારે થાય કે પૂરી થઈ જાય ત્યારે ? સમયની છીપમાં રેતીનો કણ થઈને સ્વાતિબુંદ માટે પ્રતીક્ષારત્ હોય એથી વિશેષ પ્રણયની તીવ્રતા શી હોઈ શકે વળી? પ્રેમમાં તો કાંકરો થઈને નદીમાં ડૂબી જઈ અસ્તિત્વ એકાકાર કરી દેવાનું હોય, ભલેને લોકો સમજે કે ડૂબી ગયો !
આપને ગમી આ ગઝલો?
(પ્રભુના પ્રેમનો ટપાલી… …શબરીધામ, ૦૭ -૦૨-૨૦૧૦)
*
(‘ફીલિંગ્સ’, જાન્યુઆરી,2010… …તંત્રી: શ્રી વિજય રોહિત)
*
(‘ફીલિંગ્સ’, માર્ચ, 2010… …તંત્રી: શ્રી વિજય રોહિત)
*
(“કવિ”, જાન્યુ-ફેબ્રુ, 2010 … …તંત્રી શ્રી પ્રો. મનોજકુમાર શાહ )
(Colour of paradise….. ….પટ્ટાયા, થાઈલેન્ડ, ૨૧-૦૮-૨૦૦૮)
*
આપ સામે શું રજૂઆત કરું છું એ જુઓ,
પંડને શી રીતે સાક્ષાત્ કરું છું એ જુઓ.
શબ્દમાં કેવો સનેપાત કરું છું, ન જુઓ,
મૌનથી કોને કોને મ્હાત કરું છું એ જુઓ.
ન જુઓ, ક્યાં જઈને બટકી એ કે ક્યાં અટકી ?
વાતની કેવી શરૂઆત કરું છું એ જુઓ.
કામ ધારેલ ઘણી વાર નથી થઈ શક્તાં,
કામ કેવાં હું અકસ્માત કરું છું એ જુઓ.
તુર્ત નિષ્કર્ષ ઉપર આવી જવું ખોટું છે,
ચુપ રહું છું કે પ્રત્યાઘાત કરું છું એ જુઓ.
બધી વાતોની હજી સહુને ખબર ક્યાં થઈ છે ?
કાવ્યમાં શું શું કબૂલાત કરું છું એ જુઓ.
ના જુઓ, રાત-દિવસ એક કર્યા છે કે નહીં ?
કામ બસ આ જ દિવસ-રાત કરું છું એ જુઓ.
-વિવેક મનહર ટેલર
(૦૪-૦૪-૨૦૧૦)
પ્રિય મિત્રો,
ગયા વરસે અમેરિકા આવવા નીકળ્યો ત્યારે પાછળ ઘરે રિનોવેશનનું ભૂત દાખલ કર્યું. પણ એ તો આરબના ઊંટ જેવું સાબિત થયું. ધીમે ધીમે ઊંટ આ તંબુમાં દાખલ થતું ગયું અને અમે લોકો લગભગ ઘર બહાર થઈ ગયા… આમાંના કેટલાક ફોટોગ્રાફસ થોડા સમય પહેલાં ફેસબુક પર પણ મૂક્યા હતા. આ કામ હજી કેટલો સમય ચાલશે એ કહેવું અશક્ય છે.પણ હાલ પૂરતું આ સાઇટ ઉપર અનિયતકાલિન વેકેશન જાહેર કરું છું… થોડો આરામ કરી લઉં એ પછી ફરી મળીશું…
*
…પછી આ ઘર, આ ઓરડા, આ દ્વાર મળે ન મળે…
*
ફંફોસ્યું સૌ ફરીફરી અને હાથ લાગ્યુંય ખાસ્સું….
*
*
મુસાફિર હૂઁ, યારોં ! ન ઘર હૈ, ન ઠિકાના…
*
(ઝળહળાં જળાશય…. …શબરીધામ, ૧૪-૦૮-૨૦૦૯)
*
શબ્દની એક કાંકરી ઊડી, આપણા મૌનના જળાશયમાં,
લીલના યુગયુગોના અંધારાં, થઈ ગયાં ઝળહળાં જળાશયમાં.
છાતીના ઓરડામાં ડૂમાઓ કાયમી ઘર જમાવી બેઠા છે,
બારી સહુ મુશ્કેટાટ બંધ સદા, ખુલે બસ, બારણાં જળાશયમાં.
રેતનો એક એક-કણ તળનો ,બસ ! પ્રતીક્ષા અને ઝુરાપો છે,
વાદળો દૂર દૂર ક્યાંય નથી, પાણી પણ છે જ ક્યાં જળાશયમાં ?
પાણી દેખાડું મારું એ પહેલાં પાણી પાણી જ થઈ જવાયું છે,
આપ સામે ફરક રહે જ છે ક્યાં, મારા આશય તથા જળાશયમાં ?
ભેંસની પીઠની સવારીઓ, વડની ડાળીની ચિચિયારીઓ;
કાળના થર ચડી ગયા એ પછી ના જડ્યા ગામના જળાશયમાં ?
પાણી પાણી જ હોય છે એ છતાં, પાણી પાણીમાં છે ફરક કેવો ?
માપસરનું મળત તો વૃક્ષ બનત, કાષ્ઠ કોહી ઊઠ્યાં જળાશયમાં.
પ્રશ્ન હજ્જારો ઊભ્ભા મોલ સમા ઊગી આવ્યા’તા મારી આંખોમાં,
આપે પાંપણ જરાક ઊઠાવી, ડૂબ્યા સૌ સામટા જળાશયમાં.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૩-૧૦-૨૦૦૯/૧૯-૦૩-૨૦૧૦)
(સ્થિતપ્રજ્ઞ…. ….નળ સરોવર, ૧૦-૦૧-૨૦૧૦)
*
મારા ઘરનો
ચાળીસ ફૂટ પહોળો બાગ
ધીમે-ધીમે
ચાર ફૂટનો થઈ ગયો છે.
મેં
જેમ-જેમ આ શહેરનું પાણી પાયું,
એમાં મકાન ઊગતું ગયું.
હવે થોડાં કૂંડા અને
કમ્પાઉન્ડ વૉલને વળગીને ટકી રહેલાં
થોડાં છોડ અને ઝાડ
એમની નવી ડાળી પર
દીવાલ ઊગી નીકળવાની બીક છતાં
જીવવાનું સાહસ કરી રહ્યાં છે.
મને
બેડ-રૂમની બારીએ બેસવાની ટેવ છે.
બે કાચિંડા અચૂક સાધુની સમાધિ લઈને
એક જ ઝાડ પર
આખો દિવસ
શિકારની તાકમાં સ્થિર બેઠેલા જોવા મળે છે.
ખિસકોલીઓની દોડાદોડ અને ચિક્-ચિક્
મારા આંખ-કાનમાં સતત રોપાયાં કરે છે.
ક્યારેક બુલબુલ,
તો ક્યારેક ઑરિએન્ટલ રોબિન,
ક્યારેક દેવચકલી
તો ક્યારેક પોપટ, મેના,કાબર,કાગડા-
-મારા બાગનાં બચેલાં વૃક્ષોના રંગ
મોસમથીયે વધુ ઝડપે બદલતા રહે છે.
કોયલનો ટહુકો તો
આંબાનાં મૂળની જેમ જ
જાણે બાગની જમીનમાં
ખોડાઈ જ ગયો હોય એમ હટતો જ નથી.
ચકલીનું ચીં-ચીં
અને કબૂતરનું ઘૂ-ઘૂ
તો આમેય કદી ખોવાયાં જ ન્હોતાં.
આ શહેરના શાંત કોલાહલની વચ્ચે
આ ટહુકાઓનો ઘોંઘાટ જ
કદાચ હજી મને જીવતો રાખી શક્યો છે.
પેલાં
દીવાલને વળગીને જીવવા મથી રહેલાં
ફૂલ-છોડ-ઝાડનું સાહસ કદાચ સફળ છે.
મકાન અને કમ્પાઉન્ડ-વૉલની વચ્ચે ચગદાઈ મરવા છતાં
એ લોકો
મારામાં મકાન ચણાઈ જતું અટકાવી શક્યા છે !
– વિવેક મનહર ટેલર
(મે-૨૦૦૭)
(તીડ… ….પંપા સરોવર, ડાંગ, ૦૭-૦૨-૨૦૧૦)
*
સહુ મિત્રોને હોળી તથા ધૂળેટીની રંગબેરંગી શુભકામનાઓ…
*
નશામાં ખાતરી પ્રીતિની પાકી થઈ ગઈ,
નજર થઈ ગઈ શરાબી, આંખ સાકી થઈ ગઈ.
તમારી યાદ આવ્યા બાદની મારી દશા –
ખુદાની તો શું ? ખુદની બાદબાકી થઈ ગઈ.
તમે પાછાં ફરી જોયું જરી મારી તરફ..
હતી કહેવાની લાખો વાત બાકી, થઈ ગઈ !
શું શબ્દો, સ્પર્શ કે શ્વાસો ? ગુમાવ્યો મેં મને,
બચી જે લાગણીઓ એ અકાકી થઈ ગઈ.
શું બોલે ભરવસંતે વૃક્ષથી ખરનારું પર્ણ ?
હૃદયની ઝંખના સૌ આજ ખાકી થઈ ગઈ…
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૫-૦૩-૧૯૮૯)
(પીળચટ્ટી શ્રદ્ધા… ……સાંગલા ગામ, કિન્નૂર વેલી, નવે.૦૭)
*
ફરી એકવાર પ્રકાશિત રચનાઓની ગલીઓમાં એક લટાર… એક પીળું-પીળું ગરમાળિયું ગીત અને એક પીળી પીળી પ્રતીક્ષાની ગઝલ…
*
(‘કવિતા’, ડિસે, ૦૯- જાન્યુ, ૧૦… …તંત્રી શ્રી સુરેશ દલાલ, હિતેન આનંદપરા)
*
(‘કવિતા’, ડિસે, ૦૯- જાન્યુ, ૧૦… …તંત્રી શ્રી સુરેશ દલાલ, હિતેન આનંદપરા)
(સૂતેલો ઇતિહાસ… …લોથલ, ઓક્ટોબર-૨૦૦૯)
*
બળબળતા વૈશાખી વાયરા,
ધગધગતી રેતીને રંઝાડે, સંઈ ! જ્યમ આંખ્યુંને કનડે ઉજાગરા.
હળું હળું વાયરાનું બળું બળું ડિલ ચીરે
થોરિયાના તીણા તીખા નહોર;
સન્નાટો ચીસ દઈ ફાટી પડે ને તંઈ
ગુંજી રે’ આખ્ખી બપ્પોર,
સુક્કાભઠ્ઠ બાવળના એક-એક કાંટા પર તડકા માંડીને બેઠા ડાયરા.
બળબળતા વૈશાખી વાયરા.
સીમ અને વગડા ને રસ્તા બળે છે
એથી અદકું બળે છ મારું મંન;
રોમ-રોમ અગ્નિ તેં ચાંપ્યો કેવો,
લાગે ટાઢા આ ઊના પવંન,
બળઝળતી રાત્યુંને ઝાકળ જ્યમ ઠારે ઈંમ આવ અને ઠાર મુંને, ઠાકરા !
બળબળતા વૈશાખી વાયરા.
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૦-૨૧/૧૦/૨૦૦૯)
(ઉડાન…. ….નળ સરોવર, ૧૦-૦૧-૨૦૧૦)
(પેણ ~ Great White Pelican (Rosy) ~ pelecanus onocrotalus)
*
ફરી એકવાર ત્રણ પ્રકાશિત રચનાઓ… મારા માટે આ આર્કાઇવ્ઝ અપડેટ કરવાનો એક રસ્તો તો ખરો જ, પણ એ બહાને મારી જૂની રચનાઓ ફરી ફરીને મમળાવવાની મને ય એક તક મળે છે… હા, એક એવી વિહંગાવલોકન કરવાની તક આપના માટેય ખરી જ !
*
(‘ઉદ્દેશ’, ડિસેમ્બર-૨૦૦૯… …તંત્રી શ્રી પ્રબોધ જોશી)
*
(‘બ્રહ્મનાદ’, નવે.-ડિસે., ૨૦૦૯… …તંત્રી શ્રી પ્રભુદાસ ત્રાસડિયા)
*
(‘બ્રહ્મનાદ’, નવે.-ડિસે., ૨૦૦૯… …તંત્રી શ્રી પ્રભુદાસ ત્રાસડિયા)
(ભગત અને બગભગત…. ….નળ સરોવર, ૧૦-૦૧-૨૦૧૦)
(ભગતડો અને બગલો ~ Little cormorant & Little Egret)
*
सरहद की दोनों ओर चहकता चमन रहे,
એક જ રહે હૃદય, ભલે નોખાં વતન રહે.
બંને તરફના લોક વિચારે બસ આટલું-
मुझ से कहीं अधिक तेरे घर में अमन रहे ।
सूरों की तरह लफ़्ज़ भी सरहद से हैं परे,
ઇચ્છું છું, મારા કંઠમાં તારું કવન રહે.
ફોરમને કોઈ રેખા કદી રોકી ક્યાં શકી ?
आवाम दोनों ओर सदा गुलबदन रहे ।
सरहद ने क्या दिया है ख़ूं-औ-अश्क़ छोडकर ?
સપનું છે કોની આંખનું, આવું રુદન રહે ?
તારામાં મારું હિંદ ને મારામાં તારું પાક,
हर दिल में इसी आस का आवागमन रहे ।
-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૪/૧૫-૦૧-૨૦૧૦)
(હૂંફ… …પતરંગો ~ Little Green Bee-eater ~ Merops Orientalis)
(કચ્છ, ઓક્ટોબર-૨૦૦૯)
*
હું સમયનાં આંસુઓની પાળ ઓળંગી ગયો,
આજમાં નિશ્ચલ ઊભો, ગઈકાલ ઓળંગી ગયો.
બાણ થઈ તારી સ્મરણશય્યા હવે પીડતી નથી,
હું બધી ઇચ્છા તણાં કમઠાણ ઓળંગી ગયો.
સેંકડો અડચણ વટાવી પહોંચ્યો છું તારા સુધી,
જાત પણ વચ્ચે નડી તો જાત ઓળંગી ગયો.
તું’પણાનાં ખેતરોમાં એ જ લહલહનાર છે,
જે સમયસર ‘હું’પણાની વાડ ઓળંગી ગયો.
ત્યારબાદ જ સ્થિર થઈ શક્યો ગઝલના ગામમાં,
મૌન ઓળંગી ગયો, સંવાદ ઓળંગી ગયો.
ગાલગાગા ગાલગા વેઢાં ઉપર ગણતો રહ્યો,
ગણતાં ગણતાં જાગૃતિનાં દ્વાર ઓળંગી ગયો.
કાગળે આજન્મ એને કેદ કરવા ધાર્યો પણ
શબ્દ સરહદ ભલભલી બેબાક ઓળંગી ગયો.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૨-૦૧-૨૦૧૦)
જૂની ગલીઓમાં ક્યારેક ફરી ફરીને પાછાં જવાની પણ એક મજા છે. શરાબ અને સ્મરણ જેટલાં જૂનાં હોય એટલા વધુ સબળ… કવિતા વિશે શું આ સાચું હોઈ શકે? માણી લીધેલી કૃતિઓ પુનઃ માણવી ગમે ખરી? કેટલીક પ્રકાશિત રચનાઓ ફરી એકવાર… બે ગીત અને ત્રણ અછાંદસ… ગમશે ?
*
(“સંવેદન”, નવેમ્બર,2009….. …તંત્રી : શ્રી જનક નાયક)
*
(“કવિલોક”, જુલાઈ-ઑગસ્ટ, 2009… …તંત્રી: શ્રી ધીરુ પરીખ)
*
(“કવિલોક”, જુલાઈ-ઑગસ્ટ, 2009… …તંત્રી: શ્રી ધીરુ પરીખ)
*
(“કવિલોક”, જુલાઈ-ઑગસ્ટ, 2009… …તંત્રી: શ્રી ધીરુ પરીખ)
*
(આ તડકાને કેમ કરી વાળું? તારા સ્મરણોને કેમ કરી ખાળું?)
( ખાવડા ગામ, કચ્છ, ઓક્ટોબર-૨૦૦૯)
*
રોજ રોજ રોજ મૂઆ ઘૂસી આવે પરબારા ઘર શું કે જાત શું જ્યાં ભાળું…
આ તડકાને કેમ કરી વાળું ?
સાહિબ ! તારા સ્મરણોને કેમ કરી ખાળું ?
સાંઠિયું રવેશિયું ને ચોવીસું કમરા લઈ
ઉતરે એક ઓસરીનું ધાડું;
કચરો કે કૂડો કે કંકર કે કાગળ-
ઠેઠ અંદરથી બ્હાર બધું કાઢું,
તારા સ્મરણોને કેમ કરી વાળું ?
સાહિબ ! તુંને જ જંઈ ને તંઈ ભાળું.
વાંહો તપે ને તાવે ડૂંડલા જોબનનાં
ઉભ્ભકડાં મોલ પેઠે દહાડે;
રોમ-રોમ ભીતરથી ભડકે દિયે
ઈંમ રાતે એ શાને રંજાડે?
આ તડકાને કેમ કરી ખાળું ?
સાહિબ ! ચાવી વિનાનું આ તો તાળું !
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૫/૨૬-૧૧-૨૦૦૯)
ચાર વર્ષ ? હા, ચાર વર્ષ… આજે આ વેબસાઇટ શરૂ કર્યાના ચાર વર્ષ પૂરાં થયાં. એ દિવસ યાદ આવે છે જ્યારે મારા અતિપ્રિય ‘કન્વેન્શનલ ગુજરાતી ફૉન્ટ્સ’ છોડી યુનિકોડ અપનાવવા તૈયાર પણ નહોતો. પણ ધવલની આંગળી ઝાલીને જે દિવસે આ વિશ્વમાં પ્રવેશ કર્યો એ દિવસથી જાણે કે આખેઆખી જિંદગીમાં સમૂચ્ચુ પરિવર્તન જ આવી ગયું.
આ સાઇટ મને વિશ્વભરના ગુજરાતીઓના ઘરમાં લઈ ગઈ. અમેરિકાના નુવાર્ક એરપૉર્ટ પર ફ્લાઇટ ચૂકી જવાના કારણે એક દિવસ રોકાવું પડ્યું પણ જરાય ડર ન લાગ્યો ત્યારે આ સાઇટની ખરી કિંમત સમજાઈ… મારા વેબ-મિત્રો મને એકલો પડવા દે એમ નથી. મહામૂલી મિત્રતાની વિશ્વવ્યાપી ભેટ ચાર વર્ષમાં જેટલી હું આ સાઇટ દ્વારા કમાઈ શક્યો છું એ કદાચ ચારસો વર્ષમાં અન્યથા કમાઈ શક્યો ન હોત.
૨૫૦ જેટલી રચનાઓ… લગભગ ૬૦૦૦ જેટલા પ્રતિભાવો… કુલ ચાર વર્ષમાંથી સાઇટમીટર શરૂ કર્યું એના છેલ્લા માત્ર દોઢ વર્ષમાં ૪૫૦૦૦ જેટલા મુલાકાતીઓ અને એક લાખથી વધુ ક્લિક્સ… રોજના આશરે ૮૪ મુલાકાતીઓ અને ૧૯૦ જેટલી ક્લિક્સ… (ગયા વર્ષે આ સરેરાશ ૬૮ અને ૧૬૩ હતી !!)
ગયા વર્ષે છેલ્લા બે વર્ષમાં નાનાવિધ સામયિકોમાં પ્રકાશિત રચનાઓની સંખ્યા ૫૪ હતી જે આ વર્ષના અંતે ૯૦ જેટલી થઈ…
આ સાઇટને જેટલી મેં ઘડી છે એથી વધુ એણે મને ઘડ્યો છે…
…અને આ કશું પણ આપના સતત સાથ અને હૂંફ વિના શક્ય જ નહોતું…
આભાર !
કવિતા થતી ન હોય ત્યારે ઈતર પ્રવૃત્તિ પર ધ્યાન આપવાનું વધુ બને એ સ્વાભાવિક છે. અ-કવિતાના રણમાં આજકાલ તરવા મથી રહ્યો છું એવા સમયમાં ભાતીગળ કચ્છના ફોટોગ્રાફ્સ વખાણીને બીજા ભાગની માંગ કરનાર મિત્રો માટે આજે આ બીજો ભાગ…
– ગમશે? (એન્લાર્જ્ડ વ્યૂ માટે દરેક ફોટા પર ક્લિક્ કરવા વિનંતી)
સૂક્કો રેતાળ કચ્છ પ્રદેશ ખરેખર જોવો-માણવો હોય તો થોડું અંતરિયાળ ઉતરવું પડે. ખરું કચ્છ અને ખરો કચ્છી માંડું એના ગામડાઓમાં વસે છે. થોડી રજવાડી સગવડો ત્યજવાની તૈયારી હોય અને નગણ્ય તકલીફ વેઠવાનો રાજીપો હોય તો કચ્છના અગણિત રંગ-રૂપ ચકાચોંધ કરી દે એવા છે.
(કન્યા કેળવણી (?)… …ગાંધીનું ગામ, કચ્છ)
*
(આંગળીઓના વલણનો ફેર સર્જે છે ફરક, બાકી સહુની એક માટી, એકસરખો ચાકડો)
(ખાવડા ગામ, કચ્છ)
*
(દાંતે દબાવ્યું તારું નામ, તે દિ’થી નજરું ઠરી ન અવર ઠામ)
(નલિયા ઘાસપ્રદેશ જતાં રસ્તામાં…. કચ્છ)
*
(રણનું સોનું….. સુવર્ણ તીડ, છારી-ઢંઢ ઘાસપ્રદેશ, કચ્છ)
*
(…અહીં તો સમય પણ બે ઘડી જંપી જાય, હં… …માંડવી, કચ્છ)
*
(મોજાં સાથે રેસ…. …સ્વયમ્, પીંગળેશ્વર બીચ, કચ્છ)
*
(ધ્યાનસ્થ… ….ટચૂકડા કદની કાચિંડાની લુપ્ત થતી જતી પ્રજાતિ)
*
(અમે ધુમ્મસના દરિયામાં એવા ડૂબ્યા…. શામ-એ-સરહદ વિલેજ રિસૉર્ટ, હોડકો)
*
(સૌંદર્યો પી, ઉરઝરણ પછી ગાશે આપમેળે… શામ-એ-સરહદ, હોડકો)
*
(ગુલાબી શમણાંઓ તરતાં મેલ્યાં હો એમ પાણીમાં વિચરે સુરખાબ)
(છારી-ઢંઢ ઘાસપ્રદેશ)
અમેરિકાના ટૂંકા પ્રવાસ દરમ્યાન કચકડે મઢી લીધેલી કેટલીક યાદગાર ક્ષણો. ગમી ? (એન્લાર્જ્ડ વ્યુ માટે દરેક ફોટોગ્રાફ ઉપર વારાફરતી ક્લિક્ કરશો…)
(૩ થી ૧૪ નવેમ્બર, ૨૦૦૯)
*
(આથમતી સાંજના ઓળા અને એકાંત…. …બેલે આઇલેન્ડ, ડીટ્રોઇટ)
(નદીના સામા કાંઠે પૃષ્ઠભૂમાં કેનેડા)
*
(કારવાઁ બનતા ગયા… …સ્ટોન માઉન્ટેન, એટલાન્ટા)
*
(મારી કોઈ ડાળખીમાં પાંદડા નથી, મને પાનખરની બીક ન બતાવો)
(પાનખરના રંગ, બેલે આઇલેંડ, ડીટ્રોઇટ)
*
(ચાલ, ઊડી જઈએ લાલ શમણાંઓ થઈને…. …મોડેલ્સ @બેલે આઇલેંડ)
*
(અમે જોઈ છે સૂરજની એવી હત્યા, જ્યાં લોહીને બદલે દદડે છે સંધ્યા, ડીટ્રોઇટ))
*
*
(વિશ્વના સૌથી મોટા ક્રિસમસ સ્ટોર બોનર્સમાં… ફ્રેન્કનમથ)
*
(મારે પણ એક ઘર હોય…. ..ખિસકોલી, સ્ટર્લિંગ હાઇટ્સ, ડીટ્રોઇટ)
*
(ડાળ-પાંદડા, તાર-થાંભલા શ્વાસોના સરનામાં… બ્લુ જે, સ્ટર્લિંગ હાઇટ્સ, ડીટ્રોઇટ)
*
(ક્યાં છે WTC ?… …વિશ્વવિખ્યાત સ્કાય-લાઇન, ન્યુ યૉર્ક)
*
(રસ્તો સ્વતંત્રતા ભણીનો…. લેડી લિબર્ટી, જર્સી સીટી)
*
(કકડતી ઠંડીને સૂસવાતા પવનમાં સેન્ડવીચની મજા… લિબર્ટી પાર્ક, જર્સી સીટી)
(મિત્ર મોના સાથે)
*
ઓક્ટોબર- ૨૦૦૯ના અંતભાગમાં લીધેલી કચ્છની મુલાકાતની કેટલીક બોલતી કવિતાઓ… આપને પસંદ આવે તો ભાગ બે મૂકવા હું તૈયાર જ છું… એન્લાર્જ્ડ વ્યુ માટે દરેક ફોટોગ્રાફ ઉપર વારાફરતી ક્લિક્ કરશો…
કચ્છના પ્રવાસ દરમ્યાન લખેલું ગીત ‘કચ્છડો તો બારે માસ‘ આપે માણ્યું ? તો અહીં ક્લિક્ કરો.
*
(રહને કો ઘર નહીં હૈ, સારા જહાઁ હમારા… વણજારા, હોડકો, કચ્છ)
*
(તમે દિલમાં અને આ મૂર્ખ આંખો છે પ્રતીક્ષામાં… ધ્રોબાણા, કચ્છ)
*
(સોયમાં દોરાને બદલે બા હતી, ગોદડીમાં હૂંફ પણ સીવાય ગઈ)
(ખાવડા, કચ્છ)
*
(આવીશ કહી ગયા છો, આવો હવે તો આવો… ખાવડા, કચ્છ)
*
(ઘરતીનો છેડો ઘર…. ..ભૂકંપ-પ્રુફ કચ્છી ઘર- ‘ભુંગા’, ખાવડા, કચ્છ)
*
(ઢળતા સૂર્યનું સૌંદર્ય…. કિરો ડુંગર, છારી-ઢંઢ ગ્રાસ લેન્ડ, કચ્છ)
*
(જોજનના જોજનનો ખાલીપો ભરવાને ગ્હેકે છે પેણ અને કુંજ… છારી-ઢંઢ ગ્રાસ લેન્ડ, કચ્છ)
(ઊડતી ક્ષણો… …ટોપણસર તળાવ, માંડવી, કચ્છ, ૨૫-૧૦-૨૦૦૯)
(Painted Stork ~ જંગધીલ ~ ઢોંક ~ Mycteria leucocephala)
*
(‘કુમાર’, દિપોત્સવી અંક, ઑક્ટોબર-૨૦૦૯.. .. તંત્રી: શ્રી ધીરુ પરીખ)
*
(‘ગઝલ વિશ્વ’, ઑક્ટોબર-૨૦૦૯… …તંત્રી શ્રી : રાઅજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’)
*
(‘ઑપિનિયન’, ઑગસ્ટ-૨૦૦૯… …તંત્રી શ્રી વિપુલ કલ્યાણી)
(કાવ્યનું શીર્ષક : ‘શાંત’)
*
(આખરી ઉજાસ… ….બેલે આઇલેન્ડ, ડેટ્રોઇટ, અમેરિકા, ૦૮-૧૧-૨૦૦૯)
*
થવું નારાજ તારાથી શી રીતે ?
હું જાણું છું, તું મારી જિંદગી છે,
मैं अपने आप से घबरा गया हूँ ।
રણોને રણમાં મૃગજળથી છળીને,
હું પહોંચું શી રીતે મારી સમીપે ?
मैं अपने आप से घबरा गया हूँ ।
આ જીવન આમ તો શી રીતે વીતે ?
સમય પણ જાય થોભી આ કહીને :
‘मैं अपने आप से घबरा गया हूँ ।’
જમાના પાસે છે કારણ હજારો,
જીવે સૌ એકબીજાથી ડરીને,
मैं अपने आप से घबरा गया हूँ ।
હું મારા-તારા સૌ સાથે લડી લઈશ,
તું મુજ ગ્લાનિ મિટાવીશ શું કહીને ?
मैं अपने आप से घबरा गया हूँ ।
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૪-૦૮-૨૦૦૯)
*
(કલેજું કોતરી નાજુક મીનાકારી કરી લીધી… …એટલાન્ટા, અમેરિકા, ૦૫-૧૧-૦૯)
(જન્મદિન મુબારક હો, સ્વયમ્… ….લોથલ, ૧૮-૧૦-૨૦૦૯)
*
(આજે ચૌદમી નવેમ્બર… ભારત દેશ એને બાળદિન તરીકે ઉજવે… વિશ્વભરના તબીબો વર્લ્ડ ડાયાબિટીસ ડે તરીકે અને હું મારા એકના એક દીકરા ‘સ્વયમ્’ના જન્મદિવસ તરીકે… )
*
ઊડે છે વિમાન મારું ઝીપ્પ્… ઝેપ્પ્… ઝૂમ…
ઊંચે ઊંચે વાદળોમાં ધૂમ મચાવે ધૂમ…
એક સેકન્ડમાં લંડન લઈ જાય, બીજી સેકન્ડે ઇન્ડિયા,
સપનાંની પાંખે બેસાડી, ચલો, ફેરવું દુનિયા;
ટિકીટના બદલે મસકાંની હું લઈશ લૂમેલૂમ.
ઊડે છે વિમાન મારું ઝીપ્પ્… ઝેપ્પ્… ઝૂમ…
રંગબેરંગી પતંગિયા છે ઍર-હૉસ્ટેસના સ્થાને,
મધ, ચૉકલેટ ને લીંબુ-પાણી મળશે સહુ બચ્ચાંને;
પેપ્સી-કોક નથી મળવાના, છો ને પાડો બૂમ.
ઊડે છે વિમાન મારું ઝીપ્પ્… ઝેપ્પ્… ઝૂમ…
ભાર વગરની સમય-સારણી ઘડી છે હોંશે હોંશે,
રવિવારથી ફ્લાઇટ ઉપડે, રવિવાર પર પહોંચે;
વચ્ચેથી ભણવાનું આખું અઠવાડિયું છે ગુમ !
ઊડે છે વિમાન મારું ઝીપ્પ્… ઝેપ્પ્… ઝૂમ…
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૭-૦૮-૦૯)
(રાધાની આંખ… …ગ્રામીણ કન્યા, ધ્રોબાણા, કચ્છ, ૧૯-૧૦-૨૦૦૯)
*
જમુનાનાં જળ કદી ઓછાં ન થાય, એનું કારણ પૂછો તો કહું રાધાની આંખ !
તીરથ ને મંદિરો પડતાં મેલીને કદી જાત આ ઝુરાપાની નદિયુંમાં નાંખ.
રાધાનાં શમણાંના સાત રંગ રોળાયા
તંઈ જંઈ એક મોરપિચ્છ રંગાયું,
હૈડું ફાડીને પ્રાણ ફૂંક્યા કંઈ ઘેલીએ,
એ દિ’ આ વાંસળીએ ગાયું,
મોરલીની છાતીથી નીકળતા વેદનાના સૂર, સખી ! સાંખી શકે તો જરી સાંખ !
જમુનાનાં જળ કદી ઓછાં ન થાય, એનું કારણ પૂછો તો કહું રાધાની આંખ !
ગોધૂલિવેળાની ડમરીમાં ડૂબકી દઈ
આયખું ખૂંદે છે ખાલીખમ પાદર;
રાહનાં રૂંવાડાને ઢાંકવા પડે છે કમ
આ ચોર્યાસી લાખ તણી ચાદર.
છો ને ભવાટવિ ઊગી અડાબીડ પણ ધખધખતી ઝંખનાને વળશે ન ઝાંખ
જમુનાનાં જળ કદી ઓછાં ન થાય, એનું કારણ પૂછો તો કહું રાધાની આંખ !
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૧-૦૭-૨૦૦૯)
*
અમેરિકા જે મિત્રના આજની તારીખના લગ્ન માટે આવી ચડ્યો છું એ જાનેમન મિત્રની પત્ની- મારી નવીનક્કોર ભાભીને આ ગીત સસ્નેહ અર્પણ… વધુ વિગત માટે જોતા રહો, લયસ્તરો.કોમ)
(કાંટાનું અજવાળું…. …કચ્છ, ૨૧-૧૦-૨૦૦૯)
*
(સામાજિક કારણોસર અમેરિકાના ટૂંકાગાળાના પ્રવાસે જઈ રહ્યો હોવાથી આગામી પખવાડિયામાં આપના પ્રતિભાવોનો પ્રત્યુત્તર તાબડતોબ ન આપી શકાય તો ક્ષમા ઇચ્છું છું. હા, દર શનિવારે કવિતા મૂકાતી રહેશે એટલે મારા આંગણે પધારવાનું ચૂકશો નહીં)
*
રણના નામે ફેલાયો ખારપાટ, બપ્પોરના નામે છે આગ,
જિંદગીના નામે બાજરીના રોટલામાં ટૂંટિયું વાળીને સૂએ થાક,
કચ્છ ! તારી માંડીને કરવી શી વાત ?
જોજનના જોજનનો ખાલીપો ભરવાને
ગ્હેકે છે પેણ અને કુંજ;
હૂપ્પુ ને હોલાં ને તેતરનાં ટોળાની
બાવળિયે ઝૂલે છે ગુંજ
ગુલાબી શમણાંઓ તરતાં મેલ્યાં હો એમ પાણીમાં વિચરે સુરખાબ.
કચ્છ ! તારી માંડીને કરવી શી વાત ?
માટીને લાત દઈ બોલતી કરી દે એવા
ચાકડાની અહીં છે વસંત,
કાપડના ટેભામાં આરસી કે તારલા ?
આખ્ખુંય આભલું હસંત
રોગાન, ધાતુ ને કાષ્ઠ ને વણાટમાં જીવે છે કચ્છી મરજાદ.
કચ્છ ! તારી માંડીને કરવી શી વાત ?
પથ્થરિયાળ જિંદગીની આંખો સિવાય
અહીં પાણીની સઘળે કમી,
રોમ-રોમ ડંખે છે થોર તોય ઊંટની
ખૂંધ સમ ભર્યા ભર્યા આદમી
ધોળાં ભાસે છે એ રણ નથી, દોસ્ત ! એ તો પરસેવે પાડી છે ભાત
કચ્છ ! તારી માંડીને કરવી શી વાત ?
આભેથી જળ નહીં, આફત વરસે કાયમ
ધરતીની ધ્રુજાવે છાતી,
અશ્મિ ને અવશેષના પડળોની વચ્ચે જ
જીવે છે સાચો ગુજરાતી;
મોસમ તો આવે ને જાય મારા વહાલીડા, કચ્છડો તો બારેમાસ.
કચ્છ ! તારી માંડીને કરવી શી વાત ?
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૧/૩૦-૧૦-૨૦૦૯)
*
(તન્હા… …શબરીધામ, આહવા, ૧૫-૦૮-૨૦૦૯)
*
ચશ્માં કાઢીને
વાળ કપાવવા બેઠો
ત્યારે
અચાનક જ ખ્યાલ આવ્યો :
બસ ! હવે બહુ થયું.
હું કહી શકું છું, મને ખબર છે
હું કહી દઈશ
મારે કહેવું જ પડશે
આજે જ.
હા, આજે જ.
આ જ સમય છે યુ-ટર્ન લેવા માટેનો.
બસ ! બહુ થયું હવે.
જે જે કહેવાયું નથી,
કહેવાતું નથી,
કહેવાવાનું નહોતું,
કહી દેવું જોઈતું હતું
એ બધું જ…
હવે તો બહુ થયું, બસ…
બહુ થયું…
આ આંખની નીચે
આ કાળાં કુંડાળાં ?!
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૫-૦૯-૨૦૦૯)
*
સહુ વાચકમિત્રોને દિવાળીની શુભેચ્છા અને તન-દુરસ્ત મન-દુરસ્ત નૂતન વર્ષની મંગલ કામનાઓ…
*
માથે-મોઢે
રૂમાલ બાંધીને
દિવાળીની સફાઈ કરવા
હું માળિયામાં પેસી.
કરોળિયાના જાળાઓમાં
શિકાર થઈ ગયેલાં
મારા ગઈકાલનાં વર્ષોનાં કંકાલ ઝૂલી રહ્યાં હતાં.
એક પલવડી
ધ્યાનભંગ થઈ અને ભાગી ગઈ,
મારાં સ્વપ્નોનાં કટાઈ ગયેલાં વાસણોનાં ઢગલા પાછળ.
મારી પિયરની નેઇમ-પ્લેટ પર
તૂટી ગયેલાં જહાજોનાં દિશાહીન ભંગારનો ભૂકો ફરી વળ્યો હતો.
કરચલીઓનાં કાટમાળ પછવાડેથી
જડી આવ્યું એક આલબમ.
એને ખંખેરતાં જ
પડળ પર પડળ થઈ ચડી ગયેલાં સંબંધોએ
આખા માળિયાને તરબતર કરી દીધું…
અંતરસના અવાવરૂ કૂવા
મારી ભીતર જોરશોરથી
ફાટી ગયેલા અવાજોના જિન્ન સમા
પડઘાવા માંડ્યા
અને
નાની-શી તિરાડમાંથી
બિલ્લીપગલે ઘૂસી આવેલ તડકાનો રૂમાલ
અચાનક મારામાંથી ઓગળીને
આલબમ પર પડેલ એક ટીપાનેલૂછવા માંડ્યો.
આલબમના પહેલાં જ પાનાં પર
અમારા હનીમૂનનો ફોટો ચોંસઠ દાંત ઊઘાડીને બેઠો હતો.
-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૫-૧૦-૨૦૦૯)
*
આજ વર્ષો પછી આપ પાછાં ફર્યાં, આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો,
ચાંદ સો-સો પૂનમનાય ઝાંખા પડ્યા, આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો.
નાડ સામાન્ય છે તોય લાગે છે તેજ, આજની રાત શા માટે લાગે વિશેષ ?
આપ શું રાતના શ્વાસમાં તરવર્યાં ? આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો.
આ ગુફાનો નથી આદિ કે અંત ક્યાંય, અહીં સતત ચાલવું તેય થાક્યા સિવાય,
એક-બે યાદના ફૂલ રસ્તે મળ્યા, આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો.
ભીતરી ભાર-અંધાર લઈ જાય દૂર, એવા કંઈ વાયરા આજ ભૂલા પડ્યા;
યુગયુગાન્તર પછી શબ્દ કાવ્યે ઢળ્યા, આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો.
આપનું નામ લઈ, આપની યાદ લઈ, આપની વાત લઈ જાગવાનું થયું,
આજ કંઈ કેટલા વરસે ઊંઘી શક્યા, આજ અંધાર ખુશબો ભર્યો લાગતો !
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૨,૨૩-૦૬-૨૦૦૯)
(રદીફ સૌજન્ય: શ્રી પ્રહલાદ પારેખ)
(એક અકેલા…. …દેવબાગ, કારવાર, કર્ણાટક, નવે-૨૦૦૮)
*
આ વખતે ફરીથી ત્રણ પ્રકાશિત રચનાઓ… એક ઓર બીલીપત્ર… પણ આ વેળાએ ત્રણ અલગ-અલગ સામયિકોમાં છપાયેલી ત્રણ રચનાઓ)
(“ગઝલ વિશ્વ”, જુન, ૨૦૦૯…. …તંત્રી : શ્રી રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’)
(આ રચના અને એના વિશેના મિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં પુનઃ અવલોકી શકો છો)
*
(“શબ્દ-સૃષ્ટિ”, સપ્ટેમ્બર, ૨૦૦૯…. …તંત્રી: શ્રી હર્ષદ ત્રિવેદી)
(આ રચના અને એના વિશેના મિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં પુનઃ અવલોકી શકો છો)
***
(“ફીલિંગ્સ”, ૦૧-૦૯-૨૦૦૯…. …તંત્રી: શ્રી વિજય રોહિત)
(આ રચના અને એના વિશેના મિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં પુનઃ અવલોકી શકો છો)
(કાળી પ્રતીક્ષા… …શબરીધામ, ૧૫-૦૮-૨૦૦૯)
*
તું અને હું
આજીવન
ખસી-ચસી ન શકાય એ રીતે
કાળમીંઢ વેદનાના પહાડ થઈને
જુદાઈની છાતીમાં ખોડાઈ ચૂક્યાં છીએ
અલગ-અલગ જગ્યાએ
એકબીજાથી સા…..વ દૂર.
હવે
કદી
ભેગાં નહીં જ થઈ શકાય
એવી ખાતરીના ખડક તળે
અંકુરિત થવા માંગતા આપણાં સપનાંઓને તું રોકીશ નહીં.
મને ખાતરી છે,
એક દિવસ તો
હું ફૂટી જ જઈશ
આ
. ખે
. આ
. ખો
ને
વહી આવીશ
તારી તળેટી પખાળવા
લાવાની નદી બનીને !
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૩-૦૯-૨૦૦૯)
(ઉડ્ડયન… ….સાપુતારા, ૧૬ મે, ૦૯)
(બગલો ~ Intermediate Egret ~ Mesophoyx Intermedia)
*
પૂરી સજ્જતા
સભાનતા
ને કર્તવ્યપરાયણતાથી
મારો રથ
હું
વિજયશ્રી તરફ
સડેડાટ હંકારતો હોઉં
ત્યારે જ
દર વખતે
રણમધ્યે જ
શા માટે એ કળણગ્રસ્ત થઈ જાય છે ?
મેં તો
માત્ર
એટલું જ ઇચ્છ્યું’તું
કે
તારી નિદ્રામાં ખલેલ ન પડે…
-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૧-૦૯-૨૦૦૯)
(શરમના શેરડા…. ..શબરીધામ, આહવા, ૧૫-૦૮-૨૦૦૯)
*
આજે ફરી એકવાર કવિલોક (જુલાઈ-ઑગસ્ટ, ૨૦૦૯)માં છપાયેલી ત્રણ અછાંદસ રચનાઓનું બીલીપત્ર આપ સહુને માટે…
*
(આ રચના અને એના વિશે વાચકમિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં ફરીથી માણી શક્શો)
*
(આ રચના અને એના વિશે વાચકમિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં ફરીથી માણી શક્શો)
*
(આ રચના અને એના વિશે વાચકમિત્રોના મંતવ્યો આપ અહીં ફરીથી માણી શક્શો)
* * *
(ઊડતું ઇન્દ્રધનુષ… …શબરીધામ, આહવા, ૧૫-૦૮-૨૦૦૯)
*
આવનારા હતા ને જનારા હતા,
શ્વાસના બે ઘડીના ઉતારા હતા.
જીવી શકવાનું બાકી હતું દોહ્યલું,
મારનારા હતા, તારનારા હતા.
હું મથામણમાં તરતો રહ્યો આજીવન,
આ સમયના તો લાખો કિનારા હતા.
શીશી ચાલી ભીતર ભરવા પણ જે મળ્યા,
ઢાંકણા કે પછી ઢાંકનારા હતા.
દૃષ્ટિમાં હો છતાં હોય નહિ ક્યાંય પણ,
હાલ મૃગજળ સમા, દોસ્ત મારા હતા.
અંતે તો શ્વેત રંગે સૂવાનું થયું,
આજીવન જાનીવાલીપીનારા હતા.
દાદ મળશે ન એ ડરથી કંઈ ના લખ્યું,
શબ્દ એકેક એકે-હજારા હતા.
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૦-૦૬-૨૦૦૮)
(રડી રડીને વિખેરાઈ રાત ફૂલો પર… …શબરીધામ, આહવા, ૧૫-૦૮-૨૦૦૯)
*
મારા માથે
ધીમેથી હાથ ફેરવીને તેં
કદાચ પચ્ચીસમીવાર,
હા, પચ્ચીસમી વાર
રાત્રે બાર વાગ્યે
મને ‘હૅપ્પી ઍનિવર્સરી’ કહ્યું.
હું તરત તારા તરફ ફરી.
અને
મારી નજરે
રાત્રે બાર વાગ્યે
કાયમ મને ઊંઘમાંથી જગાડીને
તેં આપેલ
તારા હાથે લખેલાં કે (ક્યારેક) ખરીદેલાં હૃદયંગમ કાર્ડ્સ,
તરોતાજા કવિતાઓ,
બીજા દિવસે વહેલી સવારે
ડોરબેલમાંથી ખુશબૂ બની વહી આવતા રંગીન પુષ્પગુચ્છ,
અડધા દિવસની રજા,
લૉંગ ડ્રાઇવ (શરૂઆતમાં તો સ્કુટર પર),
સાંજે કપાતી કેક,
હૉટલમાં ડિનર
અને
વધતાં વર્ષોની સાથે
વધતી જતી કિંમતની ભેટો
તરવરી ઊઠ્યાં.
હું પણ એ જ રીતે વહેતી-છલકાતી રહેતી.
પણ વચ્ચે ક્યાંક
એકવાર તારો પગ કૂંડાળામાં પડી ગયો
અને
હું સુકાઈ ગઈ.
તું પાછો તો ફરી ગયો પણ પાછો ફરી ના શક્યો.
એ પછી પણ છેલ્લાં ત્રણ-ચાર વર્ષોથી
ઍનિવર્સરી પર
એની એ જ પરંપરા આપણે ચાલુ પણ રાખી હતી.
પણ આજે તું મને અડ્યો
ત્યારે હું જાગતી જ હતી.
પચ્ચીસ વર્ષ પછી
આજે પહેલીવાર દિલને ધ્રાસકો પડ્યો હતો:
તું આજે મને ઉઠાડીને વિશ નહીં કરે તો ?
તું જોકે ભૂલ્યો નહીં
પણ આજે તેં પહેલીવાર કહ્યું:
તને આપવા માટે મારી પાસે કંઈ નથી બચ્યું.
હું સાવ ખાલી થઈ ગયો છું.
અને મેંય છેલ્લાં બચી ગયેલાં આંસુ ખર્ચી નાંખ્યાં…
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૦૦૯)
(બુંદ-બુંદમાં જીંદગી… …સ્વયમ્, ગોવા, નવે., ૨૦૦૮)
*
{સપ્રેમ અર્પણ : મારા પપ્પાને એમની ત્રીજી પુણ્યતિથિ પર. ( જુઓ, આઈ લવ યુ, પપ્પા) }
*
પપ્પાની પથારી પોચી પોચી ને મજાની,
એના પર લંબાવવા એમની રજાય નહિ લેવાની.
પપ્પાની છાતીની હોડી
ઊંચીનીચી થાય;
અંદરથી પાછાં હૂ-હૂ-હૂ-હૂ
હાલરડાં સંભળાય.
ટપલી મારે, હાથ ફેરવે, સંભળાવે કહાની.
પપ્પાની પથારી પોચી પોચી ને મજાની.
“પપ્પા ! પપ્પા !! અંદર કોઈ
બોલે છે ધક્- ધક્”;
” એ તો મારું હાર્ટ છે, બુદ્ધુ”
– હસ્યા પપ્પા ખડખડ.
પણ મને આદત છે ‘ટીબુ’ ‘ટીબુ’ સાંભળવાની.
પપ્પાની પથારી પોચી પોચી ને મજાની
પપ્પા જેવું નરમ ગાદલું
એક્કેય ક્યાં છે ઘરમાં ?
પપ્પાની ગરમીમાં ડૂબી
હુંય વિચારું મનમાં:
મજા પડશે મોટા થઈને પથારી બનવાની !
પપ્પાની પથારી પોચી પોચી ને મજાની
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૫-૦૭-૨૦૦૯)
*
(એક સે ભલે દો… ……સાંગલા ગામ, કિન્નૂર વેલી, નવે.૦૭)
*
આજે ફરી એકવાર તાજા પ્રકાશિત રચનાઓની ગલીમાં એક નાનકડી લટાર. આમ તો આ સહુ રચનાઓ આપ આ સાઇટ ઉપર ક્યારેક માણી જ ચૂક્યા છો પણ તોય આશા રાખું છું કે આ રિ-વિઝન કંટાળાજનક નહીં નીવડે…
(“કુમાર”, જુલાઈ 2009…. ….તંત્રી શ્રી ધીરુ પરીખ)
*
(“અખંડ આનંદ”- જુલાઈ, 2009… …તંત્રી શ્રી હરિકૃષ્ણ પાઠક)
*
(“તાદર્થ્ય” – જુલાઈ 2009….. ….તંત્રી શ્રી સવિતાબેન મફતતભાઈ ઓઝા)
*
(“ઓપિનિયન”, 26 જુન, 2009….. ….તંત્રી શ્રી વિપુલ કલ્યાણી)
***
(ઔર યે લગા છગ્ગા….. ….સ્વયમ્, સાપુતારા, ૧૬ મે, ૦૯)
*
આજે એક બાળગીત… અને સાથે જ એક નાનકડું વેકેશન… જલ્દી જ ફરી મળીશું…
*
મસ્ત મજાનો લાગું છું ને, પાડો મારો ફોટો !
પપ્પા ! થઈ ગયો હું મોટો…
આયનો નજરે ક્યાંય ચડે તો
પગને લાગે બ્રેક;
વાળ બરાબર છે ને મારા,
નજર કરી લઉં એક.
આયનો જાણે પાણી છે ને હું જાણે પરપોટો.
પપ્પા ! થઈ ગયો હું મોટો…
મોબાઈલ માંગું ગેમ રમવા,
મેસેજ વાંચી કાઢું;
મિસ્ડ કૉલ્સનાં લિસ્ટ જઈને
મમ્મીને હું આપું.
મારી આ જાસૂસગીરીનો જડે બીજે શું જોટો ?
પપ્પા ! થઈ ગયો હું મોટો…
કમ્પ્યુટર પર તમે તો ,પપ્પા !
ફાંફા મારો કેવળ;
પાર કરું હું એક-એક ગેમનાં
લેવલ ઉપર લેવલ.
ને તોય તમે ધધડાવ્યે રાખો મને જ ખોટ્ટમખોટ્ટો.
પપ્પા ! થઈ ગયો હું મોટો…
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૨-૦૬, ૦૨-૦૭-૨૦૦૯)
આજે ફરી એકવાર પક્ષીપુરાણ… થોડા સમય પહેલાં ઘર-આંગણાનાં પક્ષીઓની વાત કર્યા પછી આજે સારસના થોડા ફોટાઓ…કવિતાની વેબસાઈટ પર આમ તો આ થોડી આડવાત ગણાય પણ આજકાલ કવિતા લખવાનું બંધ છે એટલે…
ઉભરાટથી સુરત પરત થતી વખતે (૦૮-૦૨-૨૦૦૯ અને ૨૨-૦૩-૨૦૦૯) અચાનક મારા આઠ વરસના નાનકડા કોલંબસે ખેતરમાં દૂર ચરતાં સારસને ચાલુ ગાડીએ જોઈ કાઢ્યાં એટલું જ નહીં પણ જિંદગીમાં પહેલીવાર જોતો હોવા છતાં ઓળખી પણ કાઢ્યાં.
સારસનું અંગ્રેજી નામ છે, Sarus Crane અને વજ્ઞાનિક નામ છે, Grus antigone.
તમસા નદીના તટ પ્રદેશ પાસેથી પસાર થતી વખતે વાલિયા લૂંટારામાંથી વાલ્મીકિ બનેલા મહર્ષિની નજરે કામક્રીડામાં રત એક સારસ-બેલડીને પારધીના તીરથી વીંધાતી જોઈ. બીજા પક્ષીએ એના આઘાતમાં ત્યાંજ પ્રાણત્યાગ કર્યો. અને મહર્ષિ વાલ્મીકિના અને હૃદયમાં જે શોક જન્મ્યો એમાંથી અનુષ્ટુપ છંદમાં આપણી આદિકવિતા જન્મી અને ફલતઃ આપણને આપણું પહેલું મહાકાવ્ય ‘રામાયણ’ મળ્યું:
मा निषाद प्रतिष्ठां त्वं अगमः शाश्वतीस्समाः |
यत्कौचमिश्रुनोद कम वधीः कामामोहितं ||
(હે નિષાદ ! અનંત કાળ સુધી તને સ્થિરતા કે શાંતિ ન મળો. કેમકે કામમાં મગ્ન બનેલા સારસના જોડામાંથી એકને તેં હણી નાખ્યું છે)
આપણા રાષ્ટ્રીય પક્ષી તરીકે કદાચ સારસની પસંદગી પણ થઈ હોત. રાષ્ટ્રીય પક્ષીની વરણી કરવા માટે મોર, ઘોરાડ, બ્રાહ્મણી, સમડી, રાજહંસ અને સારસ એમ કુલ પાંચ પક્ષી પસંદ થયેલા. પક્ષી સમડી ગળું બેસી ગયું હોય એવો ખરાબ અવાજ ધરાવતી હતી તેથી નાપસંદ થઇ. પક્ષી ઘોરાડ ભારતના નાગરિકોને ભાગ્યે જ જોવા મળતું હોવાથી એ યોગ્ય ન કહેવાય તેથી તેના નામ પર ચોકડી વાગી. ત્રીજું પક્ષી રાજહંસ વિદેશી પક્ષી છે. વળી પર્યટક તરીકે તે શિયાળો ગાળવા આવતું હોવાથી તે રાષ્ટ્રીય પક્ષી ન થઇ શકે. ચોથું પક્ષી સારસ બીજા કેટલાક દેશોની રાજમુદ્રામાં સ્થાન પામેલું હોવાથી તેની વરણી ન કરી. એટલે છેવટે પાંચમું પક્ષી મોર પ્રભાવશાળી હોવા ઉપરાંત લોકલાડીલો અને મધુર કંઠવાળો હતો. તેથી રાષ્ટ્રીય પક્ષી તરીકે મોર પસંદ થયો.
સારસ આપણા દેશનું સૌથી મોટું પક્ષી છે. તેના પગ લાંબા, રંગ સ્લેટિયો તથા માથું લાલ હોય છે. આ નીડર પક્ષીનો અવાજ કર્કશ હોય છે. નર અને માદામાં કોઇ વધારે ફરક હોતો નથી. સારસ આકાશમાં ખૂબ ઊંચે ઊડતું નથી. સારસ જોડીમાં જ મેદાનો, ખેતરો, નદી – તળાવોની આસપાસ ફરતું જોવા મળે છે. સારસની જોડી ખૂબ જ પ્રસિદ્ધ છે. એવું કહેવામાં આવે છે કે સારસનું જોડું હંમેશા એક – બીજાની સાથે રહે છે. આ જોડીમાંથી જો કોઇ એક સારસ મરી જાય તો બીજું પણ અન્ન – જળનો ત્યાગ કરે છે અને થોડા સમય પછી તે પણ મરી જાય છે.
કલાપીએ કહ્યું છે:
ઝૂરી ઝૂરી મરવામાં સ્નેહ સંતોષ માને,
નહિ કદી રસ શોધે સારસી અન્ય સ્થાને.
સારસ સર્વભક્ષી હોય છે. તે માછલી, દેડકા તથા આવા જ નાના – નાના તળાવમાં રહેવાવાળા જીવોને ખાય છે. પોતાનો માળો કાદવ અથવા પાણીથી ભરેલા અનાજના ખેતરોની વચ્ચે બનાવે છે. તેમના માળા ઘાસ-ફૂસ અને લાકડીના બનેલા હોય છે. માદા સારસ એક વારમાં બે અથવા ત્રણ ઈંડાં મૂકે છે. ગુલાબી રંગના ઈંડા પર જાંબલી રંગની છાંટ હોય છે. ઈંડાં અને માળાની દેખરેખ નર અને માદા બંને ભેગા મળીને કરે છે. સારસ સરળતાથી પાલતુ બની જાય છે.અને અન્ય પાળેલા પક્ષીઓ અને જાનવરોની સાથે હળી-મળી જાય છે. એક અચરજ પમાડે તેવી વાત એ છે કે તે એક પગ ઉપર ઊભા-ઊભા જ સૂઇ જાય છે. કુદરતે માત્ર સારસને જ એક પગે આખી રાત સૂઇ શકવાની ક્ષમતા આપી છે. જ્યારે તે સૂઇ જાય છે, ત્યારે તેનો બીજો પગ વાળીને પાંખોની અંદર છૂપાવે છે, પછી આખી રાત એક તપસ્વીની જેમ એક પગે સ્થિર થઇને સૂઇ જાય છે.
સારસ પક્ષી વિશે શ્રી યોગેશ્વરજીની એક કવિતા અહીં માણી શકાશે.
છેલ્લા સત્તર જ વર્ષમાં દેશમાં સારસની વસ્તીમાં નેવું ટકા જેટલો જબરદસ્ત ઘટાડો થયો છે જે ચિંતા પ્રેરે તેવા સમાચાર છે.
(એકચિત્ત…. …કાચિંડો, સાપુતારા, ૧૬ મે, ૦૯)
*
સુરતમાં બારમી જુને એક સગીર વિદ્યાર્થીની પર ધોળે દહાડે ચાલુ ગાડીમાં ત્રણ-ત્રણ નરાધમો દ્વારા એના સહાધ્યાયીની હાજરીમાં ગુજારાયેલ અમાનુષી અત્યાચાર સામે શબ્દ શું કરે ? સંવેદના શું કરે ? વીસ વર્ષ પહેલાં કોઈક વેદનાસિક્ત સંજોગોમાં લખેલ એક શેર આજે આ બાળકીને અર્પણ…
*
દિલે છોડ્યું ધબકવાનું તમારા ઘા પછી,
કલિંગાઈને પીડા પણ અશોકી થઈ ગઈ !
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૫-૦૩-૧૯૮૯)
(રોમ રોમ ફૂટ્યા ગુલમ્હોર… …હટગઢ ગામ, સાપુતારા-નાસિક રોડ, ૧૬ મે, ૦૯)
*
શ્વાસના સોયામાં દોર હવાની પ્રોવીને ગૂંથ્યું નામ તારું આખી આખી રાત અને છાતીમાં ઊગી નવી ભાત,
લખ લખ ચોર્યાસી ભાત મહીં જોઉં જ્યાં તારી જ ત્યાં ત્યાં બિછાત, મને ક્યાંયે જડી ન મારી જાત.
કેવું રૂડું ઊગ્યું છે પરભાત, મારા બેલીડા ! હોવુંય થઈ ગ્યું રળિયાત…
ટેભા ભરું ને ક્યાંક ટેરવેથી લોહી થઈ પ્રસરે ટીપુંક તારું નામ ત્યારે ડાઘો પૂછે છે મને આમ –
યમનાને તીર લઈ પત્થરની આંખ જેણે રાહ જોઈ અપલક અવિરામ એ રાધા ચડે કે ઘનશ્યામ?
ઠામ એ ઠરીને ક્યાંથી થાય જેના ભાગ્યમાં આંસુએ લખ્યો રઝળાટ ?
કેવું રૂડું ઊગ્યું છે પરભાત, મારા બેલીડા ! હોવુંય થઈ ગ્યું રળિયાત…
થોરિયામાં થોરાતી જિંદગીમાં આવી તેં અમથી કીધી જ્યાં ટકોર કે રોમ-રોમ ફૂટ્યા ગુલમ્હોર;
લાલ લાલ લાલ રંગ અભરે ભર્યો ને હવે નજરે ચડે ન કશું ઓર તોય ડંખે છે લીલું લીલું થોર,
મોર મારા રુદિયાનો ગહેકી ગહેકીને મારી મોંઘી કરે છે મિરાત.
કેવું રૂડું ઊગ્યું છે પરભાત, મારા બેલીડા ! હોવુંય થઈ ગ્યું રળિયાત…
-વિવેક મનહર ટેલર
(૩૧-૦૫-૨૦૦૯)
*