તમે તો બસ, એમ જ ધારી લીધું હતું
કે આને નહીં સમજાય
પણ
એવું કશું હતું નહીં.
એવું કદી પણ હોતું જ નથી
કે
તમે કંઈ કરો અને સામાને સમજાતું જ ન હોય.
કંઇક હોય છે-
તમે એને શરમનુ નામ આપો કે પછી લિહાજનું,
સંકોચનું નામ આપો કે પછી બીજા કશાયનું –
-જેના કારણે સામી વ્યક્તિ
એની સમજણનો અરીસો તમારી સામે ધરતી નથી.
કદાચ એમ વિચારીને કે –
– વાત બિનજરૂરી લંબાય,
કે અનિચ્છનીય ઝઘડો ઊભો થાય,
કે અકારણ તણાવ જન્મે,
કે નાહક મનદુઃખ થાય,
કે મફતમાં વાતનું વતેસર થાય,
કે એનો કોઈ અર્થ નથી;
કે એનાથી કશું ફાયદાકારક પ્રાપ્ત થવાનું નથી,
કે એનાથી પ્રવર્તમાન શાંતિ ડહોળાશે,
કે બંનેને અસુખ થશે,
કે સાથે રહેવું દોહ્યલું થઈ પડશે…
શી ખબર !
તમે શું કરો છો,
શું કહો છો,
તમારો હેતુ શું છે
એ તો એ સમજે જ છે;
પણ એ કેમ નાસમજની જેમ પેશ આવે છે
ખરે તો એ તમે જ સમજતા નથી.
-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૮-૦૨-૨૦૨૦: ૦૪.૦૦ પ્રાત:)
*
Twelve Apostles, Australia 2019
👌👌👌💐
સરસ!
પણ એ કેમ નાસમજની જેમ પેશ આવે છે
ખરે તો એ તમે જ સમજતા નથી…. Badhiya 👌🏻
Kuch na samjoya bahot samajdar hoti he…
વાહ – સરસ વાત
Well said – the very truth
ખૂબ સરસ … વિષયવસ્તુ અને તેની અભિવ્યક્તિ..
વાહ ! ખૂબ સરસ રચના
Satya haqiqat 👏👏👏
બહોત ખૂબ
Nice
વાહ ખૂબ સરસ
वाह वाह बहुतख़ूब
सरस काव्य,कविश्रिने अभिन्दन……
સીધું, સ્પષ્ટ છે સત્ય,તો પણ સમજવા –
કરે આનાકાની સમજદાર કેવળ
– પંકજ વખારિયા
વાહ, પંકજમ્ !!!
સમજુ છું બધું પણ માન એમનું ના ખોવાય
દુઃખ એ મારું છે બધાને ના કહેવાય,
એ ભલે ન સમજે કે આને નહિ સમજાય
પણ ભીતરની સમજણની સંદૂક એમનાથી નહીં ખોલય.
વાહ… ખૂબ ખૂબ આભાર
ખૂબ ખૂબ આભાર આપનો.ડિમ્પલ