(મારી સામે હું….. …સાન્તા ક્રુઝ, કેલિફોર્નિઆ, ૨૦૧૧)
*
નથી અરીસો સામે તો પણ મારી સામે હું,
આ તે શો જાદુ ?!
હાથ મિલાવી બોલ્યો, “પ્યારે ! તું મને ‘હું’ ગણ,
શાને થઈ ગ્યો સ્તબ્ધ ? મટકાવી તો લે પાંપણ !”
– હું શું બોલું ? હવા-હવા થઈ ગઈ મારી સમજણ,
મારી સાથે કેવી રીતે બાંધું હું સગપણ ?
આજ અચાનક ‘હું’ મને ખુદ થઈ ગયો રૂ-બ-રૂ.
આ તે શો જાદુ ?!
ભૂલી પડેલી સમજણ અંતે આવી ફરી મુકામે-
મૃગજળમાં તરનારા ક્યાંથી કિનારાને પામે ?
ચૂકી જવાયેલ તકના ખાલી રસ્તાઓની સામે,
હું મને જડ્યો છું મારા પોતાના સરનામે.
જાત સુધીની જાતરા થઈ ગઈ, આખી દુનિયા છૂ !
આ તે શો જાદુ ?!
– વિવેક મનહર ટેલર
(૩૧/૦૭ – ૨૩/૦૮/૨૦૧૪)
*
(નથી અરીસો સામે તો પણ…. ….શિકાગો, ૨૦૧૧)
ભૂલી પડેલી સમજણ અંતે આવી ફરી મુકામે-
મૃગજળમાં તરનારા ક્યાંથી કિનારાને પામે ?
જાત સુધીની જાતરા થઈ ગઈ, આખી દુનિયા છૂ !
Waahh
નથી અરીસો સામે તો પણ મારી સામે હું,
આ તે શો જાદુ ?!
– સરસ !
Aakhu geet khub j gamyu
Abhinandan kavi!!
ભૂલી પડેલી સમજણ અંતે આવી ફરી મુકામે-
મૃગજળમાં તરનારા ક્યાંથી કિનારાને પામે ?
વાહ સરસ સર જિ
Mrugjalma tarnara kyanthi kinarane pame,
khub saras
ભૂલી પડેલી સમજ્ણ અંતે આવી ફરી મુકામે
મૃગજળમા તરનારા ક્યાંથી કિનારાને પામે?
હું મને જડ્યો છુ મારા પોતાને સરનામે…..
સરસ રજુઆત…..વાહ વાહ………………
સુંદર કાવ્ય છે.
નથી અરીસો સામે તો પણ મારી સામે હું,
આ તે શો જાદુ ?! વાહ સરસ ….
સુંદર કાવ્ય છે