(આથમતા ઓળા…. …ગુલમર્ગ, કાશ્મીર, ૦૭-૦૫-૨૦૧૨)
*
તને કોઈ પ્રશ્નો નથી,
કોઈ શંકા
કે કોઈ બીજો વિચાર પણ નથી.
પણ મને છે.
હા, છે.
મોટા ભાગે તો છે જ.
પણ છે તો કેમ છે
એ ખબર નથી.
તું કાચ જેવું સ્વચ્છ વહે છે,
પણ
બધાં પાણી સ્વચ્છ તો નથી હોતાં ને ?
હું સ્વચ્છ નથી.
હા, નથી.
મોટા ભાગે તો નથી જ.
પણ નથી તો કેમ નથી
એ પણ ખબર ક્યાં છે જ ?
માસ્ટર તો સ્કૂલમાં
સરખું જ ગણિત ભણાવે છે
પણ
બધાના માર્ક્સ કંઈ સરખા આવે છે ?
સંબંધોના સમીકરણ સાચા માંડવા હોય
તો
દુનિયાના લીટા ભૂંસીને
સ્લેટ કોરી કરવી પડે.
તારી એ તૈયારી છે… પૂરેપૂરી છે.
પણ મારી ?
.
.
.
એક કામ કરીએ…
હું દોસ્તીના દરવાજા ખોલી દઉં છું,
તું પ્રેમનો પવન થઈને આવ્યા કરજે…
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૯-૦૪-૨૦૧૧)
*
(પ્રકાશના પડછાયા…. …સોનમર્ગ, કાશ્મીર, ૦૫-૦૫-૨૦૧૨)
.
.
.
એક કામ કરીએ…
હું દોસ્તીના દરવાજા ખોલી દઉં છું,
તું પ્રેમનો પવન થઈને આવ્યા કરજે…
સંધાન માટે દરવાજા ખુલ્લા રાખવાની વાત સ્પર્શી ગઇ…
વાહ……
દુનિયાના લીટા ભૂંસીને
સ્લેટ કોરી કરવી પડે.
તારી એ તૈયારી છે… પૂરેપૂરી છે.
પણ મારી ?
સુંદર
એક બાળક જ્યારે જન્મે છે ત્યારે તેના મગજની સ્લેટ કોરી લઇને આવે છે. એના પાસે આંખ અને કાન છે જેનાથી તે જોઇ અને સાંભળી શકે છે તેની આ ક્રિયા બિલકુલ તટસ્થ હોય છે. જે કાઇ બની રહ્યુ છે તે તેના માટે સારુ કે
ખરાબ છે તે નથી …પછી
વિવેકને ચાકના ટુકડા ને કોરી સ્લેટ મળે,
જીવન સમુદ્ર હો તો આટલો જ બેટ મળે.
નહીં વેચાયું એ કારણથી કાવ્યનું પુસ્તક,
બધા જ રાહ જોઈ બેઠા’તા કે ભેટ મળે !
superb sky is limit for u
બહુજ સરસ્ lost words…………..duniya jivo n jov dr vivek ni najaro thi …………..its wondarfullll………………
khub j saras…..
હુ દોસ્તીના દરવાજા ખોલી દઉ છુ, તુ પ્રેમનો પવન થઇ આવ્યા કરજે – વાહ ! વિવેકભાઇ, ક્યાકહી આપને!
સરસ કલ્પન! માસ્તર, ગણિત, માર્ક્સ, સમીકરણ, સ્લેટ. વાહ!
દુનિયાના લીટા ભૂંસીને
સ્લેટ કોરી કરવી પડે.
અતિ સુંદર .
પંક્તિએ પંક્તિએ નીતરતી સંદિગ્ધતા અને પુનરુક્તિ વ્યવહારુ ઢબે ‘દૂધ અને દહીં એમ બેયમાં પગ’ રાખી શકાય એવી ભદ્રતાથી ભીનું સંકેલી શીર્ષકને સાર્થક કરે છે.
કવિ અંત લગ ‘હું’ કે ‘તું’ ના લિંગ વિશે વાચકને અવઢવમાં રાખી અપેક્ષિત તારણથી વિરુધ્ધ જઈ ગોથું ગવડાવે છે. કવિ છેલ્લે કહે છે…” તું પ્રેમનો પવન થઈને આવ્યા કરજે…”, એમ નથી કહેતા કે ‘તું હેતની હવા થઈને આવ્યા કરજે…’ અર્થાત આ વાતને (વૈખરીના સ્તરે) માત્ર બે વિજાતીય વ્યક્તિઓનાના સંદર્ભમાં જોઈએ તો ‘હું’ એટલે સ્રી/પ્રેમીકા અને ‘તું’એટલે પુરુષ/પ્રેમી એમ ધટાવી શકાય. શું કવિ ‘હુ’ના પરકાયાપ્રવેશે કોઈ સ્ત્રીની ઉક્તિ બોલે છે?
અંગ્રેજીમાં વપરાતાં ‘A friend with benefits’ની આંચ તળે આ કાવ્યનો એક અનોખો ઉઘાડ પણ અનુભવાય છે.
ઘણા વખતે આવું વિલક્ષણ અછાંદસ વાંચ્યું/માણ્યું.
@ પંચમભાઈ: કવિતાને આટલી ઝીણવટથી વાંચવા/માણવા બદલ આભાર…
હું અને તું સ્ત્રી છે કે પુરુષ એનાથી કોઈ ફરક પડતો નથી એમ મને લાગ્યું એટલે મેં એ આખી વાતને સ્પષ્ટ કરી નથી…
I don’t have words. વાહ્…
જીંદગી શરૂ થાય છે કોરી કિતાબ દ્વારા
દર વર્ષને અંતે આપણે આવક અને
જાવકનું ‘સરવૈયું’ કાઢતા હોઈએ
છીએ.
યાદ રહે જીવનમાં
સરવાળા સદવર્તનના
બાદબાકી ભૂલોની
ગુણાકાર પ્રેમનો
ભાગાકાર વેરઝેરનો
સુખી થવાની ચાવી.
આ જીંદગીની કિતાબનું સરવૈયું કાઢજો
સરવાળાને બાદબાકી યોગ્ય સ્થળે માંડજો
ગુણાકારને ભાગાકાર દ્વારા સુલઝાવજો
આ જીંદગીની——
બાળપણાંની પ્રિતડી ને જુવાનીનું ગાંડપણ
પ્રૌઢાવસ્થામાં તેનું લાવજો નિરાકરણ
સરવાળાને—-
ગુણાકાર ને—–
કર્યા કર્મ પસ્તાવાને ઝરણે વહાવજો
નિતિમય કાર્ય દ્વારા જીવન દીપાવજો
સરવાળાને——
ગુણાકારને—–
કર્યું કશું છુપતું નથી ચિત્રગુપ્તને ચોપડે
માહ્યલો સદાયે મુંગો રહી સાક્ષી ભરે
સરવાળાને —–
ગુણાકારને——
આવગમન જીંદગીનો અસ્ખલિત પ્રવાહ છે
જીંદગીની ભવ્યતામાં મૃત્યુ ચિરવિદાય છે
સરવાળાને બાદબાકી યોગ્ય સ્થળે માંડજો
ગુણાકારને ભાગાકાર દ્વારા સુલઝાવજો
આ જીંદગીની કિતાબનું સરવૈયું કાઢજો
તમારું ગણિત સુરતનું આ ગણિત મુંબઈવાળાનું..
જવાબ એક, માત્ર કઈરીતે મેળવ્યોતે પદ્ધતિ અલગ.
please visit
http://www.pravinash.wordpress.com
🙂
મજાનું અછાંદસ…
વિવેક્ બહુજ સરસ કલ્પના..
એક કામ કરીએ…
હું દોસ્તીના દરવાજા ખોલી દઉં છું,
તું પ્રેમનો પવન થઈને આવ્યા કરજે…
સુંદર અભિવ્યક્તિ…..!
પ્રશન્સાથિ પર…સુન્દર અભિવ્યક્તિ.
nice one….each poem is different that other…..
બહુ જ સરસ. તમારી કલમે અછાંદાસ પહેલીવાર વાંચી રહી છું.
@ હીના પારેખ: ઘણા અછાંદસ આ અગાઉ પણ લખ્યા છે… ચાળીસથી વધુ તો આ સાઇટ ઉપર જ છે:
https://vmtailor.com/archives/category/kavya-prakaro/achhandas
🙂
હું દોસ્તીના દરવાજા ખોલી દઉં છું,
તું પ્રેમનો પવન થઈને આવ્યા કરજે…
આખી રચનામાં ખૂબ સરસ ભાવ, સરસ અભિવ્યક્તિ.
અંતિમ બે વાક્યો પરથી મને મારો શેર યાદ આવી ગયો…
એક બારી હું ઉઘાડું, એક તું,
સામસામે રાહ ખુલ્લો થઈ જશે.
@વિવેકભાઈ.
તમારા અછાંદાસ કાવ્યોની લીંક આપીને સારું કર્યું. બધા પર ઉતાવળે એક નજર ફેરવી દીધી છે. પણ નિરાંતે વાંચવા પડશે એવું લાગે છે. તો સમય લઈને ફરી માણીશ.
સરસ !