મરમ જિંદગી નો કહી જાય રેતી,
ચરણરજ બની, સરમુકુટ થાય રેતી.
સતત ઝાલવું, જિદ્દ એ કોને ફળી છે?
સતત હાથ માંથી સરી જાય રેતી.
છે સંબંધ કાંઠા ની માટી સમા સૌ,
ઉડે જો જરી ભેજ, થઈ જાય રેતી.
ગયાં તારા સ્પર્શ ના ઊંટો પછી થી,
હથેળી થી દિલ માં ગરી જાય રેતી.
પ્રણય ની વિમાસણ, છે કહેવું ઘણું પણ,
તું સામે હો, પગ થી સરી જાય રેતી.
લગન હોય સાચી જો ખિસકોલી જેવી,
દિલો માહ્ય સેતુ બની જાય રેતી.
મિટાવ્યું છે અસ્તિત્ત્વ ને છેક કણ માં,
હવે જેમ ઢાળો, ઢળી જાય રેતી.
તમે સાથ છોડો, રહે શું જીવન માં?
આ ઘડિયાળ માં બસ, સર્યે જાય રેતી.
ડૉ. વિવેક મનહર ટેલર
Namste vivekbhai
fari ek tabib no kavita-shabdo sathe no lagav mani rahichhu.mane lage chhe k docters jivan ane mrutune atyant nikatthi nihade chhe etle e kudaratni aatli najik hase.etle j kadach emnama aasamvednao jivti hashe..jem tame anbhuvo chho…
khub sundar rachna chhe…
“gaya tara sparshna unto pachhithi
hathedi thi dil ma gari jay reti”
vanchya pachhi amstu j kaik sfuru e lakhvani gustakhi karu chhu
“jarjarit thai sambandh ni imarat have, smaran pan padghay to khari jay reti__.
dilne sparshi jaay evi rachna…
“Chhe sambandho kathani mati sama sau, ude jo jari bhej thai jaay reti…”
પ્રણય ની વિમાસણ, છે કહેવું ઘણું પણ,
તું સામે હો, પગ થી સરી જાય રેતી.
really Doctor, here I would like to ask you one question. are you really a doctor? after reading your lovely poems, no one can say that you may be a doctor by profession. All your poems are really amazing. hatz of you.
છે સબંધ કાંઠા ની……………..બે પંક્તી બહુ સરસ છે.
તમે સાથ છોડો, રહે શું જીવન માં?
આ ઘડિયાળ માં બસ, સર્યે જાય રેતી.
ક્યા બાત!!!
પ્રણય ની વિમાસણ, છે કહેવું ઘણું પણ,
તું સામે હો, પગ થી સરી જાય રેતી.
Superb…!!
વાહ!ઉસ્તાદ..વાહ!
છે સંબંધ કાંઠા ની માટી સમા સૌ,
ઉડે જો જરી ભેજ, થઈ જાય રેતી.
વાહ!
Pingback: રેતી · શબ્દો છે શ્વાસ મારા