*

હોઠે મિલનના કોણ આ ગીતો વિરહનાં ગાતું?
કિસ્મત! દે રૂબરૂ થઈ અમને જવાબ આ તું.

ભેળાં ન રહી શકાતું, અળગાંય ક્યાં થવાતું?
જીવન તો ચાલે છે પણ, લાગે છે શું જીવાતું?

આશ્ચર્ય! ‘આઇ’ નામે પહેર્યું છે વસ્ત્ર કેવું!
ઇચ્છે છે બેઉ તો પણ કાઢ્યું નથી કઢાતું.

પકડીને ફોન બન્ને બેઠાં છે ક્યારનાંયે,
દે છે અવાજ પીડા, મૌનેય ક્યાં ખમાતું?

ચાતકની પ્યાસ ક્ષણક્ષણ કંઠે કઠી રહી છે,
વરસે છે જ્યાં મિલન ત્યાં પહોંચી નથી શકાતું.

અપરાધ શો છે એની જાણ જ નથી છતાં પણ,
પહેલાની જેમ પાછું સાહજિક નથી થવાતું.

રાખે ન જિંદગી કઈં ચાખીને, તારવીને,
ખટમીઠું આપણાથી નક્કી નથી કરાતું.

દુનિયાના બંધનોની, બસ! આ જ છે હકીકત-
બાંધ્યા ન કોઈએ, પણ છૂટ્યા નથી છૂટાતું.

– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૮-૧૬/૦૨/૨૦૨૨)

*