*
ખોબોભર રાતરાણી પાલવમાં પડતાવેંત હું આખી થઈ ગઈ સુગંધ
આ કેવો ઋણાનુબંધ!
લખી-વાળીને હું બેઠી’તી જીવતરને, અચિંત્યો આવ્યો ત્યાં તું,
છોડી દીધા’તા એ શ્વાસોને શ્વાસોમાં ફેર ભરી લાવ્યો ‘લ્યા તું;
રોમરોમ નર્તે છે વણકીધા સ્પર્શોથી, પ્રેમનો આ કેવો પ્રબંધ!
ખુદ ફૂલ જાણે ભમરામાં બંધ!
શું કીધું, વર્ષોની વાટ ફળી એમાં મેં શીદ લીધો આવડોક ઉપાડો?
બહુ નહિ, ઓ સૈંયાજી! બે જ ઘડી માટે લ્યો, વિરહનો બોજ તો ઉપાડો;
લગરિક ફરિયાદ નથી, પ્રથમી સાહીને ભલે ઝૂકી ગ્યા મારા બેઉ સ્કંધ
છું હું તારી જ ને છું અકબંધ.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૩-૧૪/૦૬/૨૦૨૦)
*
અદ્ભૂત 👌👌👌
અદ્દભૂત…
છોડી દીધા’તા એ શ્વાસોને શ્વાસોમાં ફેર ભરી લાવ્યો ‘લ્યા તું; ક્યા બાત……
રોમરોમ નર્તે છે વણકીધા સ્પર્શોથી….અહા…. ખૂબ સરસ શબ્દોનું ચયન….વાહ…
આખું ગીત મસ્ત હોં….
શુભકામનાઓ…
જાનકી
વાહ awesome 🌹🌹🌹🌹
અરે વાહ… મજાની રચના
ખુદ ફૂલ જાણે ભમરામાં બંધ
મસ્ત મજ્જાનું ગીત.
અભિનંદન, વિવેક ભાઈ.
Wah!
નર્તન કરે છે માટે નર્તે છે શબ્દ નવો વિવેકશાઈ 👌💐
ખોબોભર રાતરાણી પાલવમાં પડતાવેંત હું આખી થઈ ગઈ સુગંધ
આ કેવો ઋણાનુબંધ! Aahaa ! Sugandhi… sir ji
– વિવેક મનહર ટેલર –
વાહ, વાહ…સરસ
મનભાવન ગીત….
આપને અભિનદન….
वाह वाह. क्या केहने. शब्दो ने तो कमाल कर दिया. पर विचारो ने रोन्गते खदे कर दिये.
આપના શબ્દો જાણે રજનીગંધા…….માં તરબતર…!!! આહલાદક ..!!!