(એક અકેલા…. ….ઓલ્ડ કોચી, ડિસેમ્બર-૨૦૧૬)
*
બોલ, પાછો તું કઈ વાતમાં રોકાઈ ગયો?
રાહ તાકે છે કોઈ જન્મોથી, જોવાય ગયો?
કોઈના આંસુ જે લ્હોવા નહીં, જોવાય ગયો,
વહેલો મોડો એ ચહુ ઓરથી પોંકાઈ ગયો.
દ્વાર વાખ્યા ન હતાં કો’ક બીજી બાબતથી,
ને મફતમાં જે ન આવ્યો એ વખોડાઈ ગયો.
હું જ બેસી રહું મારામાં પલાંઠી દઈને,
ચાંપતી નજરે એ જોવાને કે હું ક્યાંય ગયો?
આ ગલી, પેલી ગલી, ત્યાં સુધી તો ઠીક હતું,
મૂક્યો જ્યાં પગ મેં ગઈકાલમાં, ખોવાઈ ગયો.
પ્રેમ હો, વહેમ હો, છો લાખ મથો ગોપવવા,
આંખથી આંખ મળી નહિ કે એ ડોકાઈ ગયો.
પ્રેમમાં નિજનું સ્ખલન, સ્વર્ગવટો નક્કી હતા,
તોય નાહકમાં સરેઆમ વગોવાઈ ગયો.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૬-૦૨-૨૦૧૭)
*
હું જ બેસી રહું મારામાં પલાંઠી દઈને,
ચાંપતી નજરે એ જોવાને કે હું ક્યાંય ગયો?….
waaahhh
સરસ,સરસ,સરસ…….બધા જ શેર અદ્ભુત……….અભિનદન…….
ખૂબ જ સરસ ગઝલ વિવેકભાઇ… પલાંઠી ને ગઇકાલ બહુ સરસ…
Saras😊
Very nice
Wahhh!
વાહહ
Wah…saras gazal…
khub saras rachna
સહુ મિત્રોનો ખૂબ ખૂબ આભાર…
હું જ બેસી રહું મારામાં પલાંઠી દઈને,
ચાંપતી નજરે એ જોવાને કે હું ક્યાંય ગયો? mast
આભાર…
ખુબ સ ર સ ર ચ ના
ખૂબ ખૂબ આભાર….