(નિષ્પ્રાણ…. અંદમાન, નવે, ૨૦૧૩)
*
એક સાથે જે ડાળ ઝૂલ્યાં એ આખેઆખું ઝાડ જ ગુમ ?
છતાંયે ઊઠી ન એકે બૂમ ?!
એક સાથે જ્યાં કોડીઓના ખિસ્સામાં સપનાં ભર્યાં’તાં,
લખોટીઓના ઢાળે બેસી ભેરુતાના પાઠ ભણ્યા’તા;
સંતાકૂકડી, ચલક ચલાણું, લંગડી, ખો-ખો, ઘર-ઘર, ઢગલી,
એક સાથે લઈ હાથ હાથમાં ભરી આપણે પા પા પગલી,
એ પાદર, એ વડલો, કૂવો આજ કેમ મારી ગ્યાં સૂમ ?
ગયું ક્યાં ગામ દબાવી દૂમ ?
એક સાથેનું ઘણું બધું બદલાઈ ગયું છે, હવે તો વહાલી,
હું મારા રસ્તે ચાલ્યો ને જ્યાં તું તારા રસ્તે ચાલી;
ઊંધા માથે પટકાયા છે જીવતરના સઘળા સરવાળા,
એક તણખલું, એક-એક કરતાં ગયા ઉઝડતા સઘળા માળા,
“આપણ”ના અમિયલ અભરખા થઈ ગયા અંતે ‘હમ-તુમ’,
હવે બસ, એકલતાને ચૂમ.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૪-૧૧-૨૦૧૫)
*
એક સાથે જે ડાળ ઝૂલ્યાં એ આખેઆખું ઝાડ જ ગુમ ?
છતાંયે ઊઠી ન એકે બૂમ ?!
Waahhhh
સરસ,સરસ,સરસ……………અભિનદન…………
સુંદર ગીત.
Vry nice માનવીય લાગણીઓ અને વૃક્ષના
સંસમરણો નુ simply વિવરણ
adbhut….nadi ni ret ma ramtu aa nagar made na made…jevi….chhek andar sudhi sparshi jay evi anubhuti.
Vaah vaah.. sundar geet.. Vivekbhai
ખુબ સુન્દર રચના…હવે બસ એકલતાને ચુમ…વાહ્.
સરસ…….વાહ્
Waah sunder rachana!
bhaavthi bharpur….
ઊંધા માથે પટકાયા છે જીવતરના સઘળા સરવાળા,
……..
Nicest Post from Dr. Vivekbhai Tailor.
With Thanks and warm regard,
vinod
આભાર, દોસ્તો….
Sachi vaat kahi amuk varsado dubadva j aavta hoy chhe khaas kari ne ankh ma thi varsado varsad