(સૂરજની વચ્ચે…. ….જયસમંદ તળાવ, રાજસ્થાન, ૨૧૦૧૪)
*
મને સઘળી પીડા પડી ગઈ છે કોઠે,
ભરો પ્યાલી, લાવો, હું માંડું છું હોઠે.
આ સ્મિતની પછીતે મેં દાટ્યું છે શું શું ?
બતાવું પણ એ તમને ગોઠે ન ગોઠે.
ફરું દરબદર આંસુનું પાત્ર લઈને
અને રાતે પાછો વળું નરણે કોઠે.
હૃદય નામનું સાવ નાનું-શું પ્રાણી,
ને શું શું ભરાઈ પડ્યું એની પોઠે !
હું સાવ જ સૂરજ વચ્ચે આવી પડ્યો છું,
હવે ક્યાં જવું ? ને બચું કોની ઓઠે ?
લખી લો, આ સૌ મારા જીવતરનાં પાનાં,
લખ્યાં છે યકિનન ગમારે કે ઠોઠે.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૮-૧૦-૨૦૧૫)
*
(ઉતરતી સાંજના ઓળા…. …આલ્બર્ટ હૉલ, જયપુર, ૨૦૧૪)
કફિયાની તાજગીએ ગઝલને ઓર સુંદરતા બક્ષી
છે. અભિનંદન વિવેકભાઈ
Very good. ..સરસ કાફિયા
વાહ…ચુસ્ત કાફિયા…સુંદર ગઝલ..!!
સરસ ગઝલ,સરસ પ્રયોગ.. અભિનદન………
નરણે કોઠે….
હૃદય નામનું સાવ નાનું-શું પ્રાણી,
ને શું શું ભરાઈ પડ્યું એની પોઠે !
વાહ વાહ …મસ્ત !!
વાહ!
બધા જ શેર સારા થયા છે.’ માંડુ છું ‘ને બદલે
માંડી દઉં હોઠે વધુ યોગ્ય લાગે
Sunder kavita Vivek-bhai.
Tame bhale kaho, pan jivatar na paana
lakhava-valo V M TAILOR na to gamaar chhe
ke na to thoth chhe. Many THANKS.
ક્યા બાત હૈ….
કવિતા ભાવકને ગોઠી જાય તેવી છે…
Tamari rchna khubj Sunder chhe
લખી લો, આ સૌ મારા જીવતરનાં પાનાં,
લખ્યાં છે યકિનન ગમારે કે ઠોઠે.
– વિવેક મનહર ટેલર Kya baat…
@ પંકજ :
“માડું છું”ની જગ્યાએ “માંડી દઉં” કરવા જઈએ તો છંદ-ભંગ થાય છે…
ત્રીજા શેરમાં અભિવ્યક્તિ ત્રીજા પુરુષ એકવચનને બદલે પ્રથમ પુરુષ એકવચન – એ રીતે ફેરફાર કર્યો છે… આ ફેરફાર સૂચવવા બદલ ડૉ. ભાસ્કર વખારિયાનો ઋણસ્વીકાર કરું છું.
મૂળ શેર :
ફરો દરબદર આંસુનું પાત્ર લઈને
અને રાતે પાછા વળો નરણે કોઠે.
ફેરફાર પછી :
ફરું દરબદર આંસુનું પાત્ર લઈને
અને રાતે પાછો વળું નરણે કોઠે.