(પગલાં એક-એક ક્ષણનાં… ….નામેરી, આસામ, ૨૦૧૦)
*
કેવી ભૂલ કરી રે, મનવા ! કેવી ભૂલ કરી !
પેટ ચોળીને શૂળ ને જિંદગી પળમાં ધૂળ કરી.
એક-એક શ્વાસ ચડી બેઠા છે થેલા થઈ મણ-મણના,
સદી સદી લાંબા થઈ પડતાં પગલાં એક-એક ક્ષણનાં;
આખે આખું જીવતર પળમાં બની ગયું એક ભ્રમણા,
ક્યાંથી વાત શરૂ થઈ, ક્યાં ગઈ એ જ નરી વિટંબણા,
નાસમજીમાં સૂરજ જેવી બત્તી ગુલ કરી.
અણી ચૂક્યો તે વરસો સહેવું માથે ગયું લખાઈ,
દિલગીરીના કાંટા માંહે વસ્તર ગયું ચીરાઈ;
કંઈ કરવાનું પગલું પાછું એવું થ્યું હરજાઈ,!
બૂટ, દિશા, મારગ સૌ ગાયબ; પગ પણ ગયા કપાઈ,
હોઠ પાછળ આખી વસ્તીએ ફાંસી કબૂલ કરી.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૫-૦૧-૨૦૧૫)
*
હોઠ પાછળ આખી વસ્તીએ ફાંસી કબૂલ કરી.
Nice sir… Keep it up..
મઝાનું ગીત
છેલ્લો અંતરો વાહ….!
અણી ચૂક્યો તે વરસો સહેવું માથે ગયું લખાઈ,
દિલગીરીના કાંટા માંહે વસ્તર ગયું ચીરાઈ;
કંઈ કરવાનું પગલું પાછું એવું થ્યું હરજાઈ,!
બૂટ, દિશા, મારગ સૌ ગાયબ; પગ પણ ગયા કપાઈ,
હોઠ પાછળ આખી વસ્તીએ ફાંસી કબૂલ કરી.
awesomeeeee
વાહ …સરસ
…..
ખુબ સરસ