કવિતા

P1011353
(કોરતું ને કોરાતું એકાંત….                        …..જુલાઈ, ૨૦૦૮)

*

તારા જવાથી
હું ઉદાસ તો હતો જ.
દુઃખીય ખરો.
અચાનક જ
ઉંમરનો થાક પણ વર્તાવા માંડ્યો.
માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં
આંખ
રાત આખી તારાઓ ગણતી થઈ ગઈ
અને કદી સ્વીચ-ઑફ ન કરી શકાય
એવી ટ્યુબલાઇટ સમી તારી યાદ ત્યાં સળગ્યા કરે છે….
આવામાં
વિરહવ્યાકુળ કવિ
કવિતા ન કરે તે કેમ ચાલે ?
હુંય બઠો એક કાગળ લઈને.

કોરા કાગળમાં થઈને
કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
પસાર થઈ ગયા
પણ
તારા નામથી આગળ
કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!

-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૮-૦૮-૨૦૦૮)

32 thoughts on “કવિતા

  1. વિરહવ્યાકુળ કવિ
    કવિતા ન કરે તે કેમ ચાલે ?
    વાહ
    જાણે…
    રાધા વિરહવ્યાકુળ ઘનઘટામાંથી સૂર્યનું કિરણ ચમકી ઉઠે એમ એ વારંવાર કૃષ્ણ તરફ પ્રેમાળ ને ઝંખનાભરી નજર નાખતી હતી. એના દરેક દ્રષ્ટિપાતમાં અનંત ભક્તિ ને સંપૂર્ણ આનંદસમાધિનું સૂચન સમાયું હતું. એ દ્રષ્ટિપાતના જવાબમાં ત્વરિત દ્રષ્ટિ અને આછા સ્મિત વડે કૃષ્ણ જાણે વિદાય માગતો હતો.

  2. વાહ… ખુબ સરસ, વિવેકભાઈ…

    ”કોરા કાગળમાં થઈને
    કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
    પસાર થઈ ગયા
    પણ
    તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!”

    વાહ..!

  3. કોરા કાગળમાં થઈને
    કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
    પસાર થઈ ગયા
    પણ
    તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!

    સુંદર અભીવ્યક્તી…

  4. સરસ અછાંદસ કાવ્ય…..

    ***

    કોરા કાગળમાં થઈને
    કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
    પસાર થઈ ગયા
    પણ
    તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!

    – કાવ્યનો આ ભાગ એકદમ પાક્કો લાગ્યો. અછાંદસનો શાસ્ત્રીય અંત.

    કેલેંડરના {પાનાંના પાનાં } /{પાને પાના}કરીને વાંચી જોયું- એક સરસ લય ઊભો થયો!

    ***
    તારી યાદને વીજળી કહું તો
    કદી ઑફ ન કરી શકાય એ રીતે બગડી ગયેલી સ્વિચવાળી
    ટ્યુબલાઈટની ઉપમા આપવી પડે.

    – આ ટુકડો થોડો ઠીક-ઠાક થાય તો આ કાવ્ય વધુ ખીલે એવું હું માનું છે.

  5. તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!

    વાહ કવિ… બસ આટલું કહીને તમે કવિતા કરતાંય વધુ સુંદર કંઇ કહી દીધું….

  6. ખુબ સરસ વિવેકભાઈ,

    કવિતાનો અંત ખરેખર ખૂબ સરસ કર્યો છે……આના થી સરસ કોઈ પંક્તિઓ વિચારી શકાય જ નહીં….મજા આવી

  7. જ્યાં કવીતા અટકે છે, ત્યાંથી યાત્રા શરુ થાય છે. બહુ જ સરસ. આ યાત્રામાં બહુ જ આગળ વધો એવા આશીષ …

  8. Dear Vivek,

    Your are a Poet in Pain,

    કોરા કાગળમાં થઈને
    કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
    પસાર થઈ ગયા
    પણ
    તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!

    The Doctor teaches to live with pain if not removed!
    Regard

    Rajendra
    http://www.yogaeast.net

  9. કવિતા લખવાથી બહુ આગળ વધીએ ત્યારે કવિતા જીવવા લાગીએ છીએ…થાય કે અરે આંખ ખોલુ તો તુ અને બંધ કરુ તો વધુ તુ જ … આ અનુભુતી તો શ્વસી શકાય… લખવાથી કેટલુય આગળ નીકળીને…

  10. સરસ…
    ખુબ સરસ…
    ક્યા શબ્દો મા તમને અભિનઁદન આપુ?
    ગુજરાતિ મા બરાબર લખતા નથિ આવડતુ.
    મન ને સ્પર્શિ ગઇ કવિતા.
    હુ ગુજરાતિ મા લખતા શિ ખિશ ત્યારે વધુ લખિશ.
    આભાર.

  11. thank god ,for the first time tamari koi kavita hu samjhi.otherwise all are going bouncer.this contains bit of simple gujarati.(like u know convent educated girls can understand!)

  12. વિવેક,

    અછાંદસમાં સારી ને સારી પકડ આવતી જાય છે.

    માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
    પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં
    આંખ
    રાત આખી તારાઓ ગણતી થઈ ગઈ

    સુંદર….

  13. માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
    પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં

    – આ શબ્દપ્રયોગ અદભુત રચાયો છે. સરસ રચના..

  14. પ્રિય વિવેકભાઇ,

    “માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
    પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં…”

    અને

    “તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!”

    સુંદર કાવ્ય-આભલાં…

    અભિનન્દન…

    સંદીપ

  15. It touches my heart as when one stays abroad far from his beloved and when he looses his near nad dear ones how he can bear the pain, your KAVITA gives the right feelings for allof us remain away from Motherland. Dr. Vivekbhai, expressing words are a great consolations!!!!!!

  16. વિવેકભાઇ, ખુબ સુઁદર અછાંદસ રચના

    માથા પરનું આકાશ પણ કોરાતું જાય..અને એના કણો આંખમાં શૂળ બનતા જાય્…

    લતા હિરાણી

  17. હવે તો હતોટી આવી ગઈ.. સરસ અનત્ર ની વાત કહી નાખી…

  18. મારી આંખો તો સરસ અછાંદસ પર સ્થિર થઇ ગઇ.

    ખુબ સરસ્!

  19. વિવેકજી,
    આ કવિતાએ મારી મધરાત સુધારી નાખી.બસ હવે રાત્રી ના બે વાગ્યા છે.હવે તારા ગણ્યા વગર સુઈ જાઊં છું.આફ્રીન! ! !
    ઇન્દ્રવદન વ્યાસ,યુએસ એ

  20. ઘણા દિવસે આવું સુંદર અછાંદસ માણવા મળ્યું…!

    “તારા જવાથી”- આ પહેલી લીટીને કવિતામાંથી કાઢી નાંખી એને શિર્ષક બનાવી દેતે તો કવિતામાં રહેલો પ્રિયજનનાં જવાનો મોઘમ ભાવ જરા વધુ નઈં જામતે…?

    “માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
    પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં…”

    વાહ…!

    ખરેખર કહેવું પડે બોસ… કે અંત એકદમ સોલીડ છે હોં!

    “…
    કોરા કાગળમાં થઈને
    કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
    પસાર થઈ ગયા
    પણ
    તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!”

    અભિનંદન !

  21. સુન્દર અભિવ્યક્ત્તિ ! કોઇક નામ કરતા પન આગલ નિકલિ ગયા હવે.
    આશા કે તુરતમા જ હજુ નવુ નવુ મલ્શે.

  22. તારા નામથી આગળ
    કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!…
    આવું જ થાય અને આવું જ થવું જોઈએ પ્રેમમાં.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *