(ટેકો…. ….મહુવા, ભાવનગર, ૧૯-૦૪-૨૦૦૮)
.
એ નાનો હતો
ત્યારે મમ્મી એને ખોળામાં લઈને
ગાડીમાં આગળ
મારી બાજુની સીટ પર બેસતી.
એ થોડો મોટો થયો
એટલે અમે એને પાછળની સીટ પર
-આખી સીટ તારા એકલાની-
કહી બેસાડતાં હતાં.
પણ થોડો વધુ મોટો થયો
ત્યારે એણે જબરદસ્તીથી
મમ્મીને પાછળ બેસાડવાનું શરૂ કર્યું
અને પોતે આગળ.
કારણ કંઈ નહીં.
આખ્ખી સીટની લાલચ પણ કામ ન કરી શકી.
અમને લાગ્યું
કે એને એ.સી.ની આદત પડી ગઈ છે
અથવા
બાળકને તો આગળ બેસવાનું જ ગમે ને !
એક દિવસ બપોરે
એ અમારા બેની વચ્ચે ઘૂસ્યો,
દબાઈને સૂઈ ગયો
અને મારા ગાલ ખેંચ્યા-
-હું તમને સૌથી વધારે વહાલો છું, સમજ્યા?
-વિવેક મનહર ટેલર
(૨૨-૦૫-૨૦૦૮)
હા હા હા… મજા આવી ગઈ… અમને તો હજીયે રોજ અનુભવ થાય છે…. :-))
થોડ્ો વખત જવા દો ,ઍે ચલાવત્ો હશેને તમે બન્ને પાચ્હ્ળ નેી સેીત પર હશો.
hi wah wah wah nice sir
હુમ્મ
દોસ્ત હવે નક્કિ કરો…. કોણ સૌથી વધારે વ્હાલુ …..
as always, nice description……I think, this area is largely, remain largely untouched in gujarati poetries.
Appropriate picures acts as a icing on the cake for your poetries……in most of the cases, picures speak itself about theme.
વિવેકભાઈ!
સમયથી મોટો કોઈ શિક્ષક નથી,સમય જ નક્કી કરશે કોને ક્યાં બેસવું એ !!!!!!
તકલીફ એ છે કે,અત્યારના જનરેશનને સમય કરતાં પણ ફાસ્ટ થવું છે!!!!
-હું તમને સૌથી વધારે વહાલો છું, સમજ્યા?
કેવી સરસ અભિવ્યક્તી!
ઘણાં ખરાં અમે, કહેવાતા વડિલો પ્રેમાળ તો હોય છે જ, પણ બાળકોની વાત સાંભળવાનો સમય જ નથી!
નહીં, તો આવી મઝાની વાતો જાણવાની મળે!
અહીંની પરિસ્થિતીમાં આ ગુન્હાહીત છે!અમારે ઓછા વજનના ટ્વીન્સને હોસ્પી.માંથી લાવવાનાં હતાં તો તેઓનું વજન બરાબર થયું પછી તેની સ્પેસીફીકેશન પ્રમાણેની કાર સીટની ચકાસણી થઈ-તે બરોબર થયું ત્યા સુધી હોસ્પી.માંથી રજા જ ન આપી!ત્યારબાદ પણ ૪૦ પાઉંડનાં થાય ત્યાં સુધી કારસીટ ન રાખીએ તો ટીકીટ મળે! અને આમેય જોઈએ તો- આનો અમલ ન કરવો અને બાળકને ઈજા થાય તો તમે પણ તમને માફ ન કરી શકો.
નાનકડા–નાજુક પ્રસંગને સરસ રીતે ઉજાગર કર્યો છે…સમજનેવાલે કો ઈશારા કાફી..!!
સુંદર,
આવાજ ભાવ મારા મનમાં પણ જાગે છે પણ જે અદાથી તમે એનું શબ્દાંકન કરો છો , એ મારાથી નથી થઈ શકતું.
કીપ ઈટ અપ
જય ગુર્જરી,
ચેતન ફ્રેમવાલા
સમજી ગયા !
બીજા ભાગમાં એવું લાગ્યું કે પરદેશની ગાડીમાં ફરી રહ્યા છીએ કારણ ત્યાં તો તાજા જન્મેલા બાળકને આખી સીટની લાલચ આપીને પાછળ બેસાડવામાં આવે છે.
શબ્દો તમારા હોય ને અનુભવ મારો હોય એમ લાગે છે
last line awsome……!!!
પિતા-પુત્રના પ્રેમ વિશે કોઈ કાવ્ય સંગ્રહની રાહ જોઇ રહ્યો છું, હું.
વાસ્તવિકતા સભર સરસ કાવ્ય…
ચાલો વાસ્તવિકતાનું ભાન કરીયે!! ચકો ચકી ચણે, થોડો પ્રેમ થાય..માળા માં સાથ રહે,ખાય-પિયે બસ મજા કરે…બાળ-બચ્ચા થાય!! ચાચમાં ચાચ નાંખી ખવરાવે!! ઉડતા શિખવાડે! પછી શું ? બચ્ચા ઊડી જાય!! મોજ મજા કરે! ચકો ચકી ઘરડા થાય!!માદા થાય…બચ્ચા કદી માળે પાછા ન આવે. કે ચકા-ચકી નું ધ્યાન રાખે!! કે એ ન કોઈ આશ રાખે!!
સરસ રજુઆત…..ગમી જાય એવી….
સરસ મઝા આવિ ગઇ, અભિનન્દન્,વિવેકભાઇ
વિવેકભાઈ,
હજી તેને થોડો વધુ મોટો થવા દો અને પછી તે પિતાને ખસેડીને તેમની સીટ લઈ લેશે….કારણ (૧)હવે તે આત્મનિર્ભર બનશે (૨)ધ્યેય સુધી પહોંચવા હવે તમારે ચિંતા કરવાની નથી, હું જ તમને ત્યાં પહોંચડીશ……અલબત્ત,આ સમયે અભિવ્યક્તિમાં ફેર હશે-પિતા તેના રોલમોડેલ હશે અને માતા અંતરનો નિર્મળ પ્રેમ–માનસશાસ્ત્રની રીતે સમગ્ર જગતે સ્વીકારેલી ઈલેક્ટ્રા અને એડીપોઝ ગ્રંથી કામ કરી જશે…
nice one
saras abhivyakti
i like that one
swayam is driving car
and u & vaishali on back seat
nicely expressed his feelings…… !!
i know, father-son relationship
pity of mammas , right vaishali ?!!
viviekbhai everytime I read the mail i am thrilled .yes this also evryparents experienmce .
Dekhav ma ekdam saral chhata darek vakhate koi navi j rachna aapna vishal manobhaav ane tatkalin samay no khyaal vyakt kare chhe.
bas aa rite gujarati bhasa ne vadhu samruddh karta raho.
હું તમને સૌથી વધારે વહાલો છું, સમજ્યા?
ખુબ સુન્દર અભિવ્યક્તિ……….
sweet competition :):):)
પ્રેમ ……ને બાળક પણ સમજે હો ….બહુ સહજ અભિવ્યકિત…..
kavita jivai gai thodi ksno mate to…