(એકલું…. …ઓફ આણંદ હાઇવે, 2016)
*
જંગલની વચ્ચોવચ ખીલ્યું છું એકલું, મને સમજી લ્યો છો ને અવાવરૂ,
નરી એકલતાથી હું મને આવરું.
એકલા જ આવવાનું, જવાનું એકલા જ,
એકલા રહેવામાં વળી શું ?
એકલા હોવાના ભાણામાં રોજરોજ
મને જ મને હું પીરસું,
વાયરોય હળવા અડપલાં જ્યાં આદરે, નમી જઈ જાતને હું છાવરું.
નરી એકલતાથી હું મને આવરું.
સાથે જો હોય કોઈ, સારું તો લાગે
એ વાત હુંય દિલથી સ્વીકારું;
હાથમાં લઈ હાથ કોઈ ચાલે સંગાથે
જીવતર તો લાગે હૂંફાળું,
પણ અધરસ્તે છોડી એ ચાલ્યું જો જાય તો જીવવું થાય કેવું આકરું!
નરી એકલતાથી હું મને આવરું.
– વિવેક મનહર ટેલર
*
(જંગલની વચ્ચોવચ…. …ઓફ આણંદ હાઇવે, 2016)
સુંદર કાવ્ય………
Nari ekalta… ahaa
મધ્યસ્થી કલ્પના મસ્ત!!!
Wow….luvly
અવાવરુ સાથે આવરુ શબ્દપ્રયોગ ચપોચપ ગયો. સરસ ગીત.
Adbhut
Ekalta ni masti pan manva jevi,
To j aatli sundar rachana nu sarjan thay..
વાહ…વનફૂલ…શીર્ષક કેવું રહેશે?
Sunar…parantu ekalata nakaratmak lagani chhe.ekant Mani pan shakaya..jat sathe vato ekant ma vadhu sari rite the sake..
વાહ વાહ વાહ
વાહ કવિ વાહ.. એકલતાથી મને આવરું.. ગમી જાય એવી એકલતા..
Wah
અતિ સુંદર
Bahot sundar..jitni tarif ki jaaye kum hai..
Saras…
Saras….Bijo antaro vadhu gamyo
Sunder Rachna
એકલા હોવાના ભાણામાં રોજરોજ
મને જ મને હું પીરસું, ક્યા બાત
સરસ
वाह क्या बात
અફ્લાતુન
Sache j sundar geet
વાહ…
એકલી એકલતાની વાત ચાલતી હતી તેમાં એકલાપણુ લાગતા, બીજો બંધ સંગાથ એક નવો આયામ લઈને આવ્યો…..
બંને બંધ ખૂબ ગમ્યા…
સહુ મિત્રોનો ખૂબ ખૂબ આભાર….