(માર્બલ રોક્સ, ભેડાઘાટ, જબલપુર, જુન, ૨૦૧૫)
*
અગર શોધશો તો એ મળશે બધામાં,
નહિતર ગણી લેજો પથ્થર નકામા.
ફરી એનો એ તંત ઊઠ્યો સભામાં,
ન આરંભ-ના અંત જેનો કશામાં.
આ રાતોને ધોળો કલર ઘોળવામાં,
સવારોના ડિલ પર પડ્યા છે ચકામા.
જીવનભર જે દર્દોને રાખ્યા નનામા,
કરે એ જ આજે ગઝલમાં ઉધામા.
શું પ્યારું, શું પોતીકું – સઘળું ગુમાવ્યું,
સિલકમાં જે આંસુ બચ્યાં તે નફામાં.
ટૂંકુંટચ હતું “સો”થી “રી”નું આ અંતર,
જીવન તોય ટૂકું પડ્યું કાપવામાં.
– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૧-૦૪-૨૦૧૬)
*
(માર્બલ રોક્સ, ભેડાઘાટ, જબલપુર, જુન, ૨૦૧૫)
Wah janab wah…..!!!!
જીવનભર જે દર્દોને રાખ્યા નનામા,
કરે એ જ આજે ગઝલમાં ઉધામા.
ટૂંકુંટચ હતું “સો”થી “રી”નું આ અંતર,
જીવન તોય ટૂકું પડ્યું કાપવામાં.
Waahhhh
શું પ્યારું, શું પોતીકું – સઘળું ગુમાવ્યું,
સિલકમાં જે આંસુ બચ્યાં તે નફામાં.
…………….
Waah
saras gazal
Waah waah… saras gazal…
સુંદર ગઝલ
મત્લા સૌથી વધુ ગમ્યો
ભેડાઘાટના પથ્થરોય એટલા જ સુંદર
એમને કચકડે કંડારનારની દૃષ્ટિની સુંદરતાનો એઓ ખ્યાલ આપ
ને પથ્થરો આટલા સુંદર હોય તો એમાં બીજું કશું શોધવાનું શી જરૂર?
સવારોના ડિલ પર પડ્યા છે ચકામા.
વાહ !
Darek sher saras..congrats…
Waહ્..
સરસ્,સરસ્……..ગઝલ……
મજા મજા આવી ગઈ
ગઝલ ને વાંચવામાં
ખુબ સરસ
વાહ
સુંદર ગઝલ
“શું પ્યારું, શું પોતીકું – સઘળું ગુમાવ્યું,
સિલકમાં જે આંસુ બચ્યાં તે નફામાં.”
સુંદર ગઝલ.
પથ્થરની પણ ગઝલ!!!!!!
વાહ….
એમનેી સામેજ તો ઉભો હતો,
શોધતા રહ્યા મને એ નકશામાઁ
“ફરી એનો એ તંત ઊઠ્યો સભામાં,
ન આરંભ-ના અંત જેનો કશામાં.”…. વાહ સુઁદર્