સૌ કાજ જે હવા છે, મારો શ્વાસ, બસ! હતી,
ઉચ્છવાસ થઈ જેમાં તું થતી એકરસ હતી.
મોસમ જીવનને હોય, હું ઠૂંઠું છું, મારે તો
એક જ ઋતુ પ્રતીક્ષાની આખું વરસ હતી..
પાડ્યો જરી ઘસરકો કે બસ! દુઃખ નીકળ્યું,
બાકી તો સૌની ચામડી કેવી સરસ હતી !
કાયમ રહી ભલેને આ આંખો અરસ-પરસ,
ભીતર કદી ન ખૂટી એ રણની તરસ હતી.
જીત્યાની છે તને તો દીધાની મને ખુશી,
ચોપાટની રમત, પ્રિયે! કેવી સરસ હતી !
એવું ય નહોતું અંતની જાણ જ હતી નહીં,
હાવી જયેષ્ઠ કુરૂની મન પર ચડસ હતી.
ભીડ્યાં હો શક્યતાનાં ચસોચસ ભલેને દ્વાર,
હું તો હવા છું, મારે તો તિરાડ બસ હતી.
લૂંટ્યો મને, સફળ થયાં લેવામાં પ્રાણ પણ,
પામ્યાં કદી ન શબ્દ જે, કોની જણસ હતી?
– વિવેક મનહર ટેલર
(૨૨-૦૩-૨૦૦૫)
ભીડ્યાં હો શક્યતાનાં ભલે દ્વાર જોર થી,
હું તો હવા છું, મારે તો તિરાડ બસ હતી
ઉમદા વાત !
ધવલ.
ભીડ્યાં હો શક્યતાનાં ભલે દ્વાર જોર થી,
હું તો હવા છું, મારે તો તિરાડ બસ હતી
પાડ્યો જરી ઘસરકો કે બસ! દુઃખ નીકળ્યું,
બાકી તો સૌની ચામડી કેવી સરસ હતી !
Wonderful.
Love.
Kamlesh
ભીડ્યાં હો શક્યતાનાં ભલે દ્વાર જોર થી,
હું તો હવા છું, મારે તો તિરાડ બસ હતી
શબ્દ,
પ્રેમના વિષયના અનુશંધાનમાં જીવનની ઘણી અગત્યની વાત કરી દીધી.
– મીતેષ
રેલવું બસ એજ રસ છે
ને દિશા તો ફક્ત દસ છે.
પાડ્યો જરી ઘસરકો કે બસ! દુઃખ નીકળ્યું,
બાકી તો સૌની ચામડી કેવી સરસ હતી ! વાહ!
કાયમ રહી ભલે ને આ આંખો અરસ-પરસ,
ભીતર કદી ન ખૂટી એ રણ ની તરસ હતી.
Sundar gazal !
મોસમ જીવનને હોય, હું ઠૂંઠું છું, મારે તો
એક જ ઋતુ પ્રતીક્ષાની આખું વરસ હતી..
nice
પાડ્યો જરી ઘસરકો કે બસ! દુઃખ નીકળ્યું,
બાકી તો સૌની ચામડી કેવી સરસ હતી !
કાયમ રહી ભલેને આ આંખો અરસ-પરસ,
ભીતર કદી ન ખૂટી એ રણની તરસ હતી .
એવું ય નહોતું અંતની જાણ જ હતી નહીં,
હાવી જયેષ્ઠ કુરૂની મન પર ચડસ હતી.
ભીડ્યાં હો શક્યતાનાં ચસોચસ ભલેને દ્વાર,
હું તો હવા છું, મારે તો તિરાડ બસ હતી.
વાહ ……