*
ગયા ચોમાસે જ મેં એના પર એક કવિતા લખી હતી.
મોટા ભાગે હાઈકુ હતું.
સત્તર અક્ષરનું.
કંઈક એવા મતલબનું કે
આખા શરીર પર જાણે એક માત્ર જીભડો કાઢી
કોઈ ચાળા ન પાડતું હોય
એ રીતે એ ભર ચોમાસે ઊભું છે.
ભર ચોમાસે એમ લખવાનું કારણ એટલું જ
કે આમ તો એ ભર ઊનાળાનો જ જીવ.
ગરમી જેમ વધે એમ એનામાં જીવ આવે.
ઉનાળે સૂર્ય જેમ વધુ આકરો થાય એમ એ એનું પોત વધુ ને વધુ પ્રકાશે.
પણ ચોમાસામાં ?
ના ભાઈ… એ એનું કામ જ નહીં.
પણ ગયા ચોમાસે એણે એક જીભડો કાઢ્યો એ હું જોઈ ગયો
ને મેં એક કવિતા લખી નાંખી હતી.
મોટા ભાગે તો હાઈકુ જ.
ખાલી સત્તર જ અક્ષર.
પણ લાગે છે કે એને એ ગમી ગયું હતું.
અને એ હવે આ ચોમાસે પણ મારી પાસે કદાચ એકાદ કવિતાની આશા રાખે છે.
મોટાભાગે તો હાઈકુની જ.
પણ સત્તર અક્ષર તો એક જ જીભ હોય ત્યારે કામ આવે…
આ ચોમાસે તો
ઢગલાબંધ જીભ લટકાવી બેઠો છે-
– આ ગરમાળો !
– વિવેક મનહર ટેલર
(૧૨-૦૭-૨૦૧૩)
*