વૃક્ષ


(વૃક્ષ…                                            …..માંડુ, મધ્ય પ્રદેશ, 2005)
*

વૃક્ષ સમ ઘેઘૂરછમ ઊગ્યો છું હું,
ગત સમયના વક્ષથી ફૂટ્યો છું હું.

પ્રેમ મારો જેમ વિસ્તરતો ગયો,
એમ ધરતીમાં વધુ ખૂંપ્યો છું હું.

ટાઢ-તડકો-વૃષ્ટિ હો કે પાનખર,
હર મિજાજી મોસમે ખીલ્યો છું હું.

જેટલો જ્યાં-જ્યાંથી તેં કાપ્યો મને,
એટલો તારામાં ત્યાં વ્યાપ્યો છું હું.

છો ને કત્લેઆમ થઈ ગ્યો પ્યારમાં,
ઠેકઠેકાણે પછી ઊગ્યો છું હું.

પામવા તુજને અનર્ગલ ધાંખમાં,
ચૌદિશે આડો-ઊભો ફાલ્યો છું હું.

ઘોડિયાથી લઈ ચિતાના કાષ્ઠ લગ,
હરરૂપે ત્વન્મય બની જીવ્યો છું હું.

– વિવેક મનહર ટેલર

6 thoughts on “વૃક્ષ

  1. ઘોડિયાથી લઈ ચિતાના કાષ્ઠ લગ,
    હરરૂપે ત્વન્મય બની જીવ્યો છું હું.

    આ કડીઓ બહુ જ ગમી. અઝીઝ નાઝાની કવ્વાલી યાદ આવી ગઇ. શબ્દો બરાબર યાદ આવતા નથી પણ તેમાં ‘લકડી’ જીવનની સાથે કેટલી વણાઇ ગઇ છે તેનું વર્ણન આવે છે.

  2. ટાઢ-તડકો-વૃષ્ટિ હો કે પાનખર,
    હર મિજાજી મોસમે ખીલ્યો છું હું…..વાહ….

    ઘોડિયાથી લઈ ચિતાના કાષ્ઠ લગ,
    હરરૂપે ત્વન્મય બની જીવ્યો છું હું….

    વાવાવાહ હ હ …

  3. Pingback: છઠ્ઠી વર્ષગાંઠ- શબ્દોના રસ્તે, શ્વાસોને સરનામે…! · શબ્દો છે શ્વાસ મારા

  4. પ્રેમ મારો જેમ વિસ્તરતો ગયો,
    એમ ધરતીમાં વધુ ખૂંપ્યો છું હું.

  5. જેટલો જ્યાં-જ્યાંથી તેં કાપ્યો મને,
    એટલો તારામાં ત્યાં વ્યાપ્યો છું હું.
    ઘોડિયાથી લઈ ચિતાના કાષ્ઠ લગ,
    હરરૂપે ત્વન્મય બની જીવ્યો છું હું. આનું નામ ગઝલ કહેવાય….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *